پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در کانال‌های تبلیغی بهائیت، در پاسخ به این پرسش که «آئين بهائی با ديانت اسلام چه تفاوتی دارد؟»، به بیان مهم‌ترین تفاوت ادعایی بهائیت با اسلام پرداخت. مبلّغ بهائی در بیان این تفاوت پس از استدلال به قول پیامبرخوانده‌ی این فرقه مدعی شد: «این ظهور، برای وضع احکام و قوانين جديد نيست، بلکه هدفی بسيار والاتر از آن دارد؛ يعنی رساندن انسان به مقام و کمالی که شايسته‌ی خلقت اوست».[کانال تلگرامی بهائی] اما با مشاهده‌ی تاریخ کوتاه و پُر تنش فرقه‌ی بهائیت و ملاحظه‌ی نوع رفتار پیشوایان بهائی، چیزی جز طنزی بی‌مزه از این ادعا باقی نخواهد ماند. چرا که پیشوایان و مبلّغان بهائی، از یک‌سو دم از رساندن بشر به اوج کمال انسانی می‌زنند و از سویی دیگر سیاه‌پوستان آفریقایی را گاو می‌خوانند.[خطابات، ج 3، ص 48] غیربهائیان را حیوان می‌شمارند.[بدیع، ص 213] با اقوام مختلف، رفتار دوگانه و تبعیض‌آمیزی از خود نشان می‌دهند. نظیر قاتل و وحشی خواندن ترک‌زبانان توسط حسینعلی نوری پیامبر خودخوانده‌ی این فرقه [اسرالآثار، ج 2، ص 154]؛ نحس خواندن مردم سوریه [همان، ج 5، ص 200] و... .
حال پرسش اساسی این است که پیامبرخوانده‌ی بهائیان که حتی برادر خود را طرد و با زشت و زننده‌ترین القاب خطاب کرده است [اسرارالآثار، ج 5، ص 346]، قرار است انسان‌ها را به اوج کمال انسانی برساند؟!

پی‌نوشت:
عباس افندی، خطابات، لانگنهاین آلمان غربی: لجنه‌ی ملّی نشر آثار امری به زبان‌های فارسی و عربی، بی‌تا.
حسینعلی نوری، بدیع، تهران: مطبعه آزادگان، بی‌تا.
اسدالله فاضل مازندرانی، اسرالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع.
فاضل مازندرانی، اسرارالآثار، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 129 بدیع.