پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ محمدعلی طاهری در کتاب چند مقاله‌ی خود به معراج حج می‌پردازد که مؤلفه‌های حج عرفانی از منظر خودش است. وی در شبهه معنویت خود قائل به بی‌قبلگی است و در وصف کعبه از این شعر سهراب سپهری استفاده می‌کند و می‌گوید: «کعبه‌ام برلب آب، کعبه‌ام زیر اقاقی‌هاست، کعبه‌ام مثل نسیم، حجرالاسود من روشنی باغچه است. و با درک، تن واحده بودن جهان هستی، به مقام بی‌قبلگی برسیم.»[انسان از منظری دیگر، ص 112] وی همچنین به بخشی از آیه قرآن استناد می‌کند. «فأینما تولوا فثمَّ وَجهُ اللهِ» و این‌گونه ترجمه می‌کند: «به هرجا که نگاه کنیم روی او را خواهیم دید» در حالی که آیه‌ی مبارکه کامل ذکر نشده است: «وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛ مشرق و مغرب هر دو ملک خداست، پس به هر طرف روی کنید به سوی خدا روی آورده‌اید، که خدا (به همه جا) محیط و (به هر چیز) داناست.»[بقره/115] با توجه به این آیه، مراد این است که خداوند در همه جا حاضر و ناظر است و همه جا از آن خداست.[مقالاتی در نقد عرفان حلقه، ص 146]

پی‌نوشت:
محمدرضا انهاری، مقالاتی در نقد عرفان حلقه، نشر سفیر اردهال، 1395.