پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در آثار وین‌داير، مديتيشن، يوگا و مراقبه‌ی معمول، جايگزين عبادت گرديده و اصولاً در نگاه او، مديتيشن، همان عبادت است كه به معرفت درونی منتهی می‌­شود . وی می گوید: «اگر می‌خواهيد به تمرين مديتيشن بپردازيد، به تمام معنی آن را انجام دهيد و سعادت و خوشی را در خلوت اين عمل ببيند و اگر می‌خواهيد نام دعا برآن بگذاريد و آن را به عنوان گفت‌­وگو با خداوند تلقی كنيد، چنين نامی را بگذاريد و با تمام وجود دعا كنيد.»(خود حقیقی، ص 159) وی كرامات ادعایی خود را مرهوم مديتيشن مي‌­داند و به كرّات مديتيشن  و يوگا را به ديگران توصيه می‌كند. ناگفته پیداست مدیتیشن همان سوغات آیین‌های شرقی به تمدن غرب است. بعد از آن‌که  عده‌ای خلاء عظیم معنویت در غرب را دریافتند، این خوراک نامرغوب را با ذوق زدگی به غرب بردند؛ عرفانی که وین دایر عرضه می‌کند. غایت چنین مراقبه‌ای تعالی معنوی و رشد ابعاد مختلف روح نیست و ارتباطی با عرفان و عروج روح ندارد و صد البته با شناخت خدا و رسیدن به معرفت خدا و رضایت خدا کوچک‌ترین نسبتی ندارد.( نیم‌نگاهی به معنویت وین‌دایر، ص 27)

پی‌نوشت:
وین دایر، خود حقیقی، نشر چیچیکا، 1384.
حمزه شریفی‌دوست، نیم‌نگاهی به معنویت وین‌دایر، نشر عصر آگاهی، 1390.