نبی مکرم اسلام در حدیثی بسیار زیبا در مورد وجوب تبعیت و پیروی از اهل‌بیت می‌فرماید: «كسى‌كه خوش دارد چون من زندگى كند و هم‌چون من بميرد و در بهشت جاودان كه حق‏‌تعالى آماده کرده ساكن شود، بايد بعد از من ولايت على‌ابن‌ابی‌طالب را داشته باشد، و دوست‌دارانش را دوست بدارد، و به امامان بعد از من اقتدا كند، زيرا عترت من هستند و از سرشت و طينت من آفريده شده‌اند و به آن‌ها فهم و دانش داده شده است. پس واى بر گروهی از امت من که فضیلت ایشان را تکذیب و پیوندشان را با من قطع می‌کنند. خداوند این گروه را از شفاعت من بهره‌مند نسازد.»(كنز العمال، ج12، ص103) این روایت از روایت‌های روشنی است  که اصلاً قابل توجیه کردن و تاویل نمی‌باشد و حجت را بر همه مسلمانان کامل و راه را  از چاه مشخص کرده است.

پی‌نوشت:

قندوزی،ينابيع المودة لذوي القربى، تحقيق : سيد علي جمال أشرف الحسيني،چاپ اول، 1416ق، دار الأسوة للطباعة والنشر، ج1، ص380،«من سره أن يحيا حياتي ، ويموت مماتي ، ويسكن جنة عدن التي غرسها ربى ، فليوال عليا من بعدي ، وليوال وليه ، وليقتد بالأئمة من بعدي ، فإنهم عترتي ، خلقوا من طينتي ورزقوا فهما وعلما . فويل للمكذبين من أمتي ! القاطعين فيهم صلتي ، لا أنالهم الله شفاعتي»
ابن أبي الحديد معتزلی، شرح نهج البلاغة، تحقيق : محمد أبو الفضل إبراهيم، مؤسسة إسماعيليان للطباعة والنشر والتوزيع، ج9،ص170،
المتقي الهندي، كنز العمال، مصادر حديث سنى، تحقيق : ضبط وتفسير : الشيخ بكري حياني / تصحيح وفهرسة : الشيخ صفوة السقا، سال چاپ : 1409 - 1989 م، مؤسسة الرسالة - بيروت – لبنان،ج12،ص103،ح34198،« من سره أن يحيي حياتي ويموت مماتي ويسكن جنة عدن التي غرسها ربي فليوال عليا من بعدي وليوال وليه»