شیعیان توسط برخی به اتهام غلو در حق علی بن ابی‌طالب و سایر ائمه از زیارت مرقد شریف حضرت علی (علیه السّلام) محروم می‌شوند، قبر امام حسین (علیه السّلام) نیز به همین بهانه تخریب می‌شود؛ اما در مقابل می‌بینیم سخنان حنابله در مورد پیشوای خود، احمد بن حنبل به نحوی است که یکی از مصادیق بارز و روشن غلو در اعتقادات می‌باشد. از باب نمونه یوسف بن بختان می‌گوید: هنگامی‌که احمد بن حنبل از دنیا رفت، شخصی در خواب دید که بر روی تمامی قبور چراغ‌هایی گذاشته شده است. پرسید: این چراغ‌ها چیست، گفته شد: مگر نمی‌دانی که خداوند قبرها را به‌خاطر ورود احمد بن حنبل، نورانی کرده است و تعدادی از افراد در عذاب الهی به‌سر می‌بردند، ولی خداوند آنان را مورد رحمت خود قرار داده و بخشید؟(طبقات حنابله، ج1، ص19) هم‌چنین هنگامی‌که مادر قطیعی از دنیا رفت، وی را در کنار قبر احمد بن حنبل دفن کرد. پس از چند شب مادرش به خواب او آمده و گفت: پسرم! خدا از تو راضی باشد. مرا در کنار مردی (احمد بن حنبل) دفن کردی که هر شب (هر شب جمعه) رحمت خداوند بر قبر او نازل می‌شود. من و تمامی کسانی‌که در این مقبره دفن شدند نیز مورد رحمت خداوند قرار گرفته‌ایم.(الغدیر، ج5، ص288)

پی‌نوشت:

«قال (یوسف بن بختان): لمّا مات أحمد بن حنبل رأی رجل فی منامه کأنّ علی کلّ قبر قندیلا، فقال: ما هذا؟ فقیل له: أما عملت أنّه نوّر لأهل القبور قبورهم بنزول هذا الرجل... .»طبقات الحنابله، محمد بن ابی یعلی، دارالفکر، بیروت، ج 1، ص 19.
«لمّا ماتت أمّالقطیعی، دفنها فی جوار أحمد بن حنبل، فرآها بعد لیال، فقالت: یا بنیّ! رضی الله عنک، فلقد دفنتنی فی جوار رجل ینزل علی قبره... .»الغدیر فی الکتاب و السنة و الأدب، علامه امینی، مرکز الغدیر للدراسات الإسلامیة، قم، ج 5، ص 288.