زینب، دختر بزرگ پیامبر (صلی الله علیه و آله)، قبل از بعثت، با پسرخاله‌اش ابوالعاص ازدواج کرد. شوهرش، پس از بعثت، ایمان نیاورد و در جنگ بدر به اسارت مسلمانان درآمد. زینب که در مکه زندگی می‌کرد، برای آزادی شوهرش، گردن بندی را که در شب عروسی از حضرت خدیجه هدیه گرفته بود، فرستاد تا شوهرش را آزاد کنند. وقتی پیامبر اکرم گردن‌بند را مشاهده کرد، به یاد خدیجه افتاد و گریه کرد و به مسلمانان گفت: اگر صلاح می‌دانید ابوالعاص را آزاد کنیم و گردن بند را نیز پس بفرستیم. همه مسلمانان قبول کردند و به این ترتیب ابوالعاص آزاد و گردن‌بند به زینب برگردانده شد.
ابن ابی الحدید معتزلی پس از این حکایت می‌گوید: ای کاش ابوبکر و عمر هم همان رفتار را با فاطمه زهرا داشتند و همان‌گونه که رسول خدا به زینب تکریم کرد، شیخین نیز به فاطمه (علیها السلام) تکریم و احسان می‌کردند و قلب فاطمه (علیها السلام) را در موضوع فدک نمی‌شکستند!(ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج14، ص190-191)

پی‌نوشت:

ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، قم:1404، ج 14، ص 190-191