آیا تا به حال این ضرب المثل قدیمی ایرانی را شنیده‌اید: «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است.» به نظر شما آیا این ضرب المثل درست است؟ آیا در صورتی که انسان محتاج باشد، نباید به دیگران انفاق کند؟
در پاسخ شاید بگویید: آری! این سخنی درست است و کسی‌که نیازمند است نباید به دیگران کمک کند.
اما سیره اهل بیت بر خلاف این موضوع است. اهل بیت در رفتار و گفتارشان به ما نشان داده‌اند «چراغی که به مسجد رواست، به خانه حرام است.»
اهل بیت عصمت و طهارت (امام علی، حضرت فاطمه، امام حسن و امام حسین) سه روز روزه گرفتند و در هر سه روز هنگام افطار غذای خود را به مسکین، یتیم و اسیر دادند و فقط با آب افطار کردند. (حسکانی، شواهد التنزیل، ج2، ص405)
خداوند برای تجلیل از این عمل اهل بیت، آیه‌ای به این مضمون نازل کرد: «وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى‏ حُبِّهِ مِسْكيناً وَ يَتيماً وَ أَسيراً.[انسان/8] و غذا را در عين دوست داشتن و احتیاج به آن، به مسكين و يتيم و اسير انفاق مى‏‌كنند.» خداوند با نزول این آیه به انسان‌ها فهماند که انسان کامل این‌چنین رفتار می‌کند.
بنابراین سیره اهل بیت به ما می‌گوید:«چراغی که به فلسطین، لبنان، یمن، سوریه و عراق رواست، به دیگر مسلمانان که از نعمت‌های الهی برخوردار هستند، حرام است.»
در روز جمعه آخر ماه مبارک رمضان، فلسطین و روز قدس را از یاد نبریم!و با شرکت در راهپیمایی به سیره اهل بیت نزدیک شویم!

پی‌نوشت:

حسکانی، شواهد التنزیل، سازمان چاپ وانتشارات وزارت ارشاد اسلامى‏، تهران:1411، ج2، ص405