فخر رازی از علمای برجسته اهل سنت در قرن ششم هجری است. به او لقب «امام المشککین» داده‌اند، زیرا وی در مسائل علمی بسیار اشکال می‌کرد و به راحتی سخن هر کسی را نمی‌پذیرفت. وی بر خلاف اکثریت اهل سنت، که در نماز «بسم الله الرحمن الرحیم» را آهسته می‌خوانند، «بسم الله» را در نماز بلند قرائت می‌کرد.
وقتی از او پرسیدند چرا  «بسم الله الرحمن الرحیم» را در نماز بلند تلاوت می‌کنی؟ گفت: چون علی بن ابی‌طالب (علیه السلام)  در جمیع نمازهایش «بسم الله الرحمن الرحیم» را بلند می‌خواند و هر کس در دینش به علی اقتدا کند، قطعاً هدایت خواهد یافت، زیرا رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در حق علی فرمود: خدایا! حق را آن‌جا قرار ده، که علی هست!(فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج1، ص180)

پی‌نوشت:

فخر رازی، تفسیر کبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دار احیاء التراث العربی،1420 ق، ج1، ص180