مکتب ذن نشات گرفته از آیین بوداست و این آیین مملو از از ایده‌های فرهنگ هندو است. در مکتب ذن متون مقدس جایگاهی ندارد، مناسک و علم و ساختن معبد نفی شده است که این خود باعث انزواطلبگی مطلق آن شده است. در آیین ذن خدا نیست، معاد و نبوتی در کار نیست و اساساً دینی وجود ندارد. آنچه تنها در این آیین به چشم می‌خورد نیروی تائو و عوامل طبیعی است که هیچ ارتباطی به عرفان ندارد. نفی منطق و عقلانیت از دیگر مولفه‌های آیین بودیسم است. آیین ذن با هرگونه تعقل، خردورزی و ذهن‌گرایی مخالف است. ذن در میان تمامی مکتب‌ها و فلسفه‌های شرق تنها مسلکی است که تاکید فراوان بر نفی منطق و تحلیل‌های عقلی دارد. در این رابطه با دوگونه تعبیر مواجه می‌شویم؛ گاهی گفته می‌شود ذن مخالف منطق است و گاهی هم بیان می‌شود که چه به لحاظ اثبات یا به لحاظ نفی، نظری به منطق ندارد: «محققاً ذن نظامی نیست که بر مبنای منطق و تحلیل استوار شده باشد. بلکه برعکس، ذن مخالف منطق است.»(سوزوکی، ذن بودیسم، 45) به طور خلاصه نگاه ذن بودیسم تنها به نیروهای طبیعت است و اینکه مخاطبین آن بتوانند طی حرکاتی به آرامش برسند.