بر خلاف آن‌که بهائیت، تخریب حظیرة‌القدس در تهران را دست‌آویزی برای طرح هرچه بیشتر مظلوم‌نمایی خود قرار داده؛ حکومت پهلوی را می‌توان فصل رشد و قدرت‌افزایی بی‌حد و حصر بهائیت در ایران نامید. در این‌راستا دوران نخست‌وزیری هویدای بهائی، اوج اقتدار بهائیت در ایران بوده است؛ دورانی که بهائیت ابداً احساس مظلومیت نمی‌کرد.
چرا که در این دوره، شاهد جریانی آشکار در امر کمک به رشد اقتصادی بهائیان و استفاده‌ی آن‌ها از رانت‌های حکومتی، برای مکیدن خون ملّت مسلمان ایران هستیم. در این دوره، وزارت بازرگانی و وزارت کشاورزی با ریاست منوچهر تسلیمی و منصور روحانی، دو شخصیت بهائی بوده است.
در حقیقت با توجه به مبتنی بودن اقتصاد ایران در آن دوره بر کشاورزی، تسلّط بر بازرگانی و کشاورزی ایران در آن دوره؛ به مثابه تسلّط بهائیت بر اقتصاد ایران در آن روزگار بوده است.(تارهای عنکبوت، ص 52)
پی‌نوشت:
جواد نوائیان، تارهای عنکبوت، مشهد: انتشارات مؤسسه‌ی فرهنگی هنری خراسان، 1394، ص 52.