پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ آن‌چه به نظر می‌رسد و در کلام برخی از علمای اهل سنت مشهود است، این است که نباید از راویان شیعه روایت نقل کرد، و در کتب خود خصوصاً  کتاب‌های رجالی سعی می‌کنند که احادیثشان را از درجه‌ی اعتبار به علت شیعه بودن، ساقط کنند، البته این دیدگاه طبق اسناد وارده در کتب اهل سنت صحیح نیست، چرا که  درستی و پاکی و صداقت راویان شیعه در ولایت اهل بیت چنان روشن است که علمای بزرگ اهل سنت در آثار و تالیفات خود احادیث راویان شیعه را ذکر کرده و صحت گفتارشان را تصدیق کرده‌اند. لذا در میان صدها راوی شیعه به جهت خالی نبودن مطلب مورد بحث در این نوشتار مختصر نام تعدادی از این راویان را متذکر می‌شویم و نظر بزرگان اهل سنت را نسبت به اینان جویا شده و قضاوت را به خوانندگان می‌سپاریم.

- ابان بن تغلب کوفی متوفای (141هجری)؛ ذهبی در کتاب خود[1] او را تصدیق و توثیق کرده است و نسبت‌های ناروایی که به او داده‌اند را به تفصیل پاسخ داده و به دفاع از او پرداخته است.
- اسماعیل بن ابان ازدی کوفی متوفای (286هجری)؛ ترمذی در کتاب خود[2] او را صدوق معرفی کرده و از او روایت نقل می‌کند.
- اسماعیل بن خلیفه ملائی کوفی؛ ذهبی در کتابش[3] او را شیعه سرسختی معرفی می‌کند، و می‌گوید باید از او حدیث نقل کرد، چرا که صادق است و مورد وثوق می‌باشد.
- ثابت بن دینار معروف به ابوحمزه‌ی ثمالی متوفای (150هجری)؛ ذهبی او را در کتاب خود[4] توثیق می‎کند و از او حدیث نقل می‌کند. نجاشی هم در رجالش می‌نویسد: به فرموده‌ی امام صادق (علیه السلام) او سلمان زمان خود بود.
- جابر بن یزید جعفی متوفای (127هجری)؛ ابن خلف باجی در کتاب خود[5] به نقل از ابن ابی حاتم او را تصدیق می‌کند.
- عباد بن یعقوب رواجنی متوفای (250هجری)؛ او در روات بخاری داخل شده است، و دارقطنی و دیگران بدون واسطه از او روایت نقل می‌کنند.[6]
- افراد دیگری مانند ابن دینار، ابن خباب، صرد خزایی، اشجعی، ابن دکین، و... همه و همه جزء کسانی هستند که بزرگان اهل سنت مانند بخاری و مسلم، ابوداود، ابوحاتم، ابوزرعه، احمد بن حنبل، ابن عدی، ابن ماجه، ابن عبدالبر، ابن سعد، ابن حجر، ابن قتیبه، زهری، ابن معین و ... در کتب خود از اینان و راویان دیگر تشیع روایت نقل کرده و همه را توثیق و تصدیق می‌کنند.
در نتیجه باید انصاف را هم به علمای اهل سنت داد که از راویان بزرگ شیعه در کتب خود به عنوان ثقه روایت نقل می‌کنند، هر چند در برخی از جاها سخت‌گیری کرده و اتهامات بی‌اساسی به آنان می‌زنند.

پی‌نوشت:

[1]. میزان الاعتدال، ذهبی، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، تحقیق بجاوی، ج1 ص5-6.
[2]. سنن ترمذی، ترمذی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج3 ص227.
[3]. میزان الاعتدال، ذهبی، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، ج1 ص450.
[4]. همان، ج1 ص363.
[5]. الجرح و التعدیل، ابی الولید سلیمان بن خلف الباجی، دارالکتب العلمیه، بیروت، لبنان، ج2 ص497.
[6]. الاعلام، زرکلی، دارالعلم للملائین، بیروت، لبنان، ج3 ص258.