پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با نگاه اجمالی به تاریخ‌چه وهابیت به‌راحتی می‌توان شناسنامه و آغاز پیدایش این فرقه را شناسایی کرد. امروزه وهابیت با انواع جنایت‌هایی که به مردم و خصوصاً مسلمانان روا می‌دارد، در عین حال خود را از برترین پیروان و عمل کننده‌ترین ایشان نسبت به دین اسلام و پیروی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌دانند، و این در صورتی است که کمترین ارزشی برای اعتقادات دیگر مسلمانان قائل نیستند و هر کدام که با عقیده فکری خود ناهمگن باشد را تکفیر می‌کنند.

جالب این‌جاست که ایشان در اعتقادات خود پیامبری را الگو قرار دادند که از بسیاری جهات لیاقت یک مسئولیت حداقلی را هم به‌عنوان راهبر و پیشرو ندارد! پیامبری که مشرک زاده باشد و در سلسله انساب او مشرک دیده شود، چگونه می‌تواند رهبر موحدان عالم قرار گیرد؟ شاید شما خواننده عزیز هم از بیان این جملات دچار بهت شده باشید که چگونه چنین چیزی می‌تواند صحت داشته باشد؟ برای این منظور خوب است کتب بسیار معروف و مشهوری هم‌چون صحیح مسلم و ... را ورق بزنیم و با دیدگاه‌های ایشان آشنا شویم:

»انس بن مالک می‌گوید: مردی نزد پیامبر آمد و عرض کرد: ای پیامبرخدا! پدرم (که پیش از اسلام دنیا را وداع گفته) اکنون کجاست؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) پاسخ داد: در آتش دوزخ. چون آن مرد خواست که برود، پیامبر او را خواند و به او فرمود: پدر هر دوی ما در آتشند!»[1] «مسلم نیشابوری» در ضمن روایتی با همان معیار که به منع استغفار برای مشرکان می‌انجامد، حضرت آمنه مادر بزرگوار پیامبر را نیز مشرک می‌خواند: «ابوهریره گوید: رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: از خداوند اجازه خواستم تا برای مادرم استغفار کنم، خداوند اجازه نداد، ولی برای رفتن به زیارت قبرش اجازه داد!»[2]

وهابیت که بارها و بارها با بیان سخنان متعدد از زیارت قبور منع می‌کردند، در این‌جا بدون در نظر گرفتن عقاید خود که آن‌ها را نیز برگرفته از احادیث و یا استدلالات عقلی (که مثلا در زمان پیامبر چنین چیزی واقع نشده و ...) با استناد به این روایت از آن چشم‎پوشی کردند، اما از بخش اول روایت استنباط کرده‌اند که مادر پیامبر مشرک بوده است! ابن‌تیمه به‌عنوان بنیان‌گذار فرقه وهابیت نیز در کتاب خود به مشرک‌زاده بودن پیامبر تصریح می‌کند: «شفاعتِ شفاعت کنندگان، برای کافران و منافقان در آخرت فایده ندارد؛ به همین‌رو پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) از استغفار برای عمو، «پدرش» و دیگر کافران منع شد[3]«!

پی‌نوشت:

[1]. مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، تحقیق: محمد فواد عبدالباقی، دار احیاء التراث العربی، ج1، ص191، ح203
[2]. همان، ج2، ص671، ح97
[3]. ابن تیمیه حرانی، کتب و رسائل و فتاوی،  مکتبه ابن تیمیه، تحقیق: عبدالرحمن النجدی، ج1، ص144