پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ حضرت عیسی (علیه‌السلام) از منظر مسلمانان و عقاید اسلامی یکی از پیامبران بزرگ الهی است؛ اما مسیحیان پس از انحراف عقیدتی عظیمی که در دینشان رخ دادند، به تن عیسی مسیح لباس الوهیت پوشاندند و معتقد به خدایی عیسی مسیح شدند. غافل از آنکه در کتاب مقدس خود مسیحیان شواهدی وجود دارد که عقیده‌ی غلط الوهیت عیسی مسیح را به‌کلی زیر سؤال برده و آن را باطل می‌کند. عبادت و خضوع عیسی مسیح در برابر خداوند یکتا، یکی از شواهد بشر بودن عیسی مسیح و رد کننده‌ی عقیده انحرافی الوهیت است.

پولس شخص اول مسیحیت انحرافی کنونی، عیسی مسیح را فرمان‌بردار واقعی خداوند دانسته و معتقد است که وی همواره در خدمت خدای واحد بوده است: «سرانجام، وقتی مسیح بر تمام دشمنان خود پیروزی یافت، آنگاه خود او نیز که فرزند خداست، خود را تحت فرمان پدرش خدا قرار خواهد داد تا خدا که او را بر همه‌چیز مسلط ساخته بود، بر کل عالم هستی حاکم شود.»[1] عیسی مسیح به‌قدری محو در فرمان‌برداری بود که برطرف شدن درد و رنج خود را تنها در صورتی خواستار بود که خدای واحد نیز آن را بخواهد: «سپس کمی دورتر رفت و بر زمین افتاد و چنین دعا کرد: پدر، اگر ممکن است، این جام رنج و عذاب را از مقابل من بردار؛ اما نه به خواهش من بلکه به خواست تو.»[2]

عیسی مسیح علاوه بر اینکه خود را فرمان‌بردار خدا دانسته و مشیت او را بر خواست و اراده‌ی خود ترجیح می‌داده، در مقام عمل نیز به معنای واقعی کلمه بنده‌ی خداوند بوده است. به نقل از انجیل متی، روزه گرفتن‌های طولانی یکی از عبادت‌هایی است که عیسی مسیح آن را انجام می‌داده است: «آزمایش عیسی آنگاه روح خدا عیسی را به بیابان برد تا در آنجا شیطان او را وسوسه و آزمایش کند. عیسی در آن زمان، برای مدت چهل شبانه‌روز روزه گرفت. پس در آخر بسیار گرسنه شد.»[3] وی علاوه بر روزه گرفتن، به دعا در مقابل درگاه پروردگار پرداخته و چنان با خشیت و فروتنی غرق راز و نیاز با خداوند می‌شد که قطره‌های درشت عرق از سر و تن وی، به زمین می‌چکید: «پس او با شدت بیشتری به دعا پرداخت و از کشمکش روحی آن‌چنان در رنج و عذاب بود که عرق او همچون قطره‌های درشت خون بر زمین می‌چکید.»[4]

عیسی مسیح شاکر خدای خود بوده و همواره به خاطر استجابت دعاهایش شکرگزار خدا بوده است: «پس سنگ را کنار زدند. آنگاه عیسی به آسمان نگاه کرد و فرمود: پدر، شکر می‌کنم که دعای مرا شنیده‌ای.»[5] فرمان‌برداری و خدمت خدا، تسلیم اراده‌ی خدا بودن، روزه گرفتن، دعا کردن و شکر کردن، همه و همه نمونه‌هایی از سیره‌ی عملی عیسی مسیح است که نشان می‌دهد عیسی مسیح عبد واقعی خداوند یکتا بوده است. کسانی که مسیحیت واقعی را تحریف کرده و به عیسی مسیح مقام الوهیت نسبت داده‌اند، باید بگویند که اگر عیسی مسیح یکی از خدایگان سه‌گانه بود، پس چه نیازی به این اعمال و عبادت‌ها بوده است؟ عیسی مسیح برای چه کسی روزه می‌گرفت؟ در درگاه چه کسی دعا و راز و نیاز آن‌چنانی می‌کرد؟ در خدمت که بود و چرا خواست او را بر خواست خود ترجیح می‌داد؟ و اگر اقانیم سه‌گانه مسیحیت نسبت به هم برتری داشتند، کدام‌یک برتر بودند؟ و اگر باهم برابر بودند چرا همان‌گونه که عیسی مسیح به عبادت خدای پدر می‌پرداخت، هیچ روایتی در مورد عبادت خدای پدر و روح‌القدس در مقابل عیسی مسیح، نقل نشده است؟

پی‌نوشت:

[1]. ترجمه‌ی تفسیری کتاب مقدس، اول قرنتیان 15: 28.
[2]. همان، متی 26: 39.
[3]. همان، متی 4: 1-2.
[4]. همان، لوقا 22: 44.
[5]. همان، یوحنا 11: 41.