پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ در قرآن كريم موارد فراوانی يافت می‌شود كه ازنظر علمی در رتبه بسيار بالايی قرار دارند و اعجاز علمی، يكی از موارد اعجاز قرآن كريم است كه آيات متعددی بر آن دلالت دارند [1]، حتی برخی از آيات علمی قرآن كريم بعد از سال‌ها، هنوز هم به‌درستی درك نشده است، از سوی ديگر، در بخش اول از كتاب مقدس مسيحيان، مطالبی درباره مراحل خلقت جهان گفته‌شده است كه بعضی از موارد آن با یافته‌های علمی مخالفت و تضاد روشن دارد، مثلاً: «سپس خدا فرمود: انواع نباتات و گیاهان دانه‌دار و درختان میوه‌دار در زمین برویند و هر یک، نوع خود را تولید کنند... و این، روز سوم بود... پس‌ خدا دو روشنایی‌ بزرگ‌ ساخت‌ تا بر زمین‌ بتابند: روشنایی‌ بزرگ‌تر (خورشيد) برای‌ حکومت‌ بر روز و روشنایی‌ کوچک‌تر (ماه) برای‌ حکومت‌ بر شب‌... این‌، روز چهارم‌ بود.»[2] اين مطلب ازنظر علمی اثبات‌شده كه گياهان برای به وجود آمدن، رشد و تكثير، به نور خورشيد نياز دارند و بدون نور خورشيد، هيچ گياهی به وجود نمی‌آید، حتی گياهانی كه در سايه رشد می‌کنند به نحو خاصی از خاصيت نور خورشيد بهره می‌گیرند، اين مطلب آن‌قدر روشن است كه افراد بی‌سواد هم به آن اقرار می‌کنند، بااین‌حال در تورات آمده است كه ابتدا گياهان در روز سوم تكثير يافتند و بعد از تشكيل گياهان، خورشيد در روز چهارم به وجود آمد! اين مطلب نه‌تنها با علم همخوانی ندارد بلكه عقل هم از پذيرش آن امتناع می‌کند.
يك سؤال: آيا خداوند برای ايجاد گياهان به نور خورشيد نياز داشته است؟ آيا خداوند قادر نبود بدون نور، گياهان را خلق كند؟
پاسخ اين است كه خداوند برای خلقت، نياز به هيچ وسیله‌ای ندارد و قادر است تنها بااراده خود، مخلوقات را ايجاد كند: «انَّما امْرُهُ اذا ارادَ شَيْئًا انْ يَقُولَ لَهُ كُنْ‏ فَيَكُونُ‏ [يس / 82]؛ كار خداوند چنين است كه چون آفريدن چيزى را اراده كند كه بگويد موجود باش، پس بى‌‏درنگ موجود می‌شود.» اما نكته اين است كه خداوند هیچ‌چیز را بدون اسباب مادی خلق نمی‌کند، همچنان كه ‌امام صادق (عليه‌السلام) می‌فرمایند: «أَبَى‏ اللَّهُ‏ أَنْ‏ يُجْرِيَ‏ الْأَشْيَاءَ إِلَّا بِأَسْبَابٍ فَجَعَلَ لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ سَبَبا؛[3] خدا خوددارى و امتناع فرموده كه كارها را بدون اسباب فراهم آورد پس براى هر چيزى سبب و وسيله‏‌اى قرارداد.»

پی‌نوشت‌:

[1]. فصلت: 11 ؛ انبياء: 30-33 ؛ نازعات: 27- 33 ؛ يس: 37- 40 ؛ رعد: 2 ؛ فاطر: 13 ؛ زمر: 5.
[2]. ترجمه تفسيری، سفر پيدايش 1: 11 – 19.
[3]. كافی، كلينى، دار الكتب الإسلامية، تهران‏، 1407 ق‏، ج‏1، ص 183