پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سرچشمه‌ی همه ادیان الهی، خداوند حکیمی است که هیچ عملی را بیهوده و عبث انجام نمی‌دهد؛ لذا خداوند متعال برای راهنمایی انسان به صراط مستقیمی که او را به کمال واقعی و سعادت بشری برساند، اقدام به ارسال رسل و تشریع احکام نموده ‌است. علی‌رغم اینکه  بر اساس حکم عقل، انسان باید در برابر اوامر الهی تسلیم باشد، این احکام و اوامر هرگز مخالف و متضاد با عقل نیستند.
این در حالی است که به ادعای بهائیان، یکی از آموزه‌های جدید بهاءالله، تطابق دین با عقل و علم است و بر همین اساس، تبلیغات گسترده‌ای برای آیین خویش انجام می‌دهند. این بدان معناست که تاکنون هر دینی آمده، شریعتش مطابق با عقل و علم نبوده است.
صرف ‌نظر از جدید نبودن این آموزه، در کتب مقدس آنان احکامی ذکر شده که نه ‌تنها با علم و عقل مطابقت ندارد، بلکه مبلغان بهائی از گفتن آن‌ها پرهیز می‌کنند و همواره تلاش دارند که تا حد ممکن مخفی بماند.
علی ‌محمد شیرازی که بهائیان به او «حضرت نقطه‌ی اولی» می‌گویند، در کتاب «بیانش» احکامی این‌چنین را صادر کرده ‌است: «اگر معلمی دانش‌آموزی را بیش از پنج ضربه تنبیه نماید، نوزده شب همسرش بر او حرام است و اگر همسری نداشته باشد، نوزده مثقال طلا به عنوان دیه باید پرداخت نماید.»[1] هم‎چنین آورده: «بر هر کس واجب است ازدواج نماید و بچه‌دار شود، حتی آن‌که اذن داده شده اگر سبب منع در طرفی مشاهده شود، اختیار اقترانی به اذن آن تا آن‌که ثمره از وجود آن ظاهر گردد و لعلّ ورقی شود از اوراق جنت، اگر ایمان آورد به «من ‌یظهره‌الله» و الا ورقی می‌شود از اوراق نار.»[2] یعنی کسانی را که به او ایمان آورده‌اند، امر به ازدواج و تولید نسل می‌نماید و اگر از مردی فرزندی حاصل نشد، زن می‌تواند به اذن شوهرش به دیگری مراجعه کند و برای مرد اول، فرزند بیاورد تا در صورت ایمان آوردن به باب، برگی بشود از برگ‌های بهشت.
هم‌چنین باب استفاده از هرگونه دارویی را در حکم استفاده از مسکرات می‌شمارد و حرام می‌داند: «نهی شده از مسکرات و هر چه حکم دوا بر او می‌شود مطلقاً...».[3] که در این‌ صورت هیچ بیماری حق استفاده از دارویی را نخواهد داشت!
از جمله احکام لازم‌الاجرای «حضرت نقطه‌ی اولی!» این است که: «سوار گاو نشوید، بر آن چیزی بار نکنید، شیر الاغ ننوشید، سوار حیوانی نشوید مگر با دهنه و رکاب و بر آن چیزی بار نکنید، تخم مرغ را قبل از طبخ به چیزی نزنید که محتویات آن خراب می‌شود.»[4]
از این دست احکام به وفور در کتاب‌های علی‌ محمد شیرازی موجود است که آن‌چه ذکر شد، مشتی بود نمونه‌ی خروار.
این در‌ حالی است که بهاءالله در لوح احمد، ضمن ستایش علی ‌محمد شیرازی، مریدان خویش را به پیروی از کتاب بيان او فرمان می‌دهد و می‌گوید: «قل يا قوم فاتبعوا حدود الله التي فرضت في البيان من لدن عزيز حکيم. قل إنه لسلطان الرسل و کتابه لأم الکتاب؛[5] بگو ای امت من، حدود و احکامی را که در بيان از طرف خدای عزيز و حکيم واجب شده است، پيروی کنيد. بگو به راستی او (یعنی علی ‌محمد شیرازی) پادشاه پيامبران و کتابش البته مادر کتاب‌هاست.»
هم‌چنین بهاءالله کسانی را که بگویند: کتاب بیان نسخ شده‌ است، لعنت می‌کند: «نسبت داده‌اند که احکام بیان نسخ نموده، ألا لعنة‌الله علی القوم الظالمین.»[6]
حال این انسان با شعور و دارای عقل و وجدان آگاه است که باید قضاوت کند که آیا کتابی را که بهاءالله این‌قدر از آن تعریف کرده و آن ‌را مادر کتاب‌ها خوانده، احکامش مطابق علم و عقل هست یا نه؟

پی‌نوشت:

[1]. علی ‌محمد شیرازی، بیان فارسی، ص 217.
[2]. همان، ص 298.
[3]. همان، ص 324.
[4]. علی ‌محمد شیرازی، بیان عربی، ص 42.
[5]. عبدالحمید اشراق خاوري ، صلوة و صيام، ص61 و62؛ به نقل از بهاءالله.
[6]. حسینعلی نوری، اقتدارات، ص 103.