پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ طبق بیان صریح ابن تیمیه در مورد شنیدن مردگان از احادیث، می‌یابیم که روایات بر آن‌چه وهابیان ادعا می‌کنند، دلالت ندارد. او روایاتی را بیان کرده و معتقد است این روایات بر سماع موتی دلالت دارد. «وثبت عنه فی الصحیح أنه قال لولا أن لا تدافنوا لسألت الله أن یسمعکم عذاب القبر مثل الذی أسمع وثبت عنه فی الصحیح أنه نادی المشرکین یوم بدر لما ألقاهم فی القلیب وقال ما أنتم بأسمع لما أقول منهم والآثار فی هذا کثیره منتشره والله أعلم.[1] و این روایت از پیامبر در صحیح مسلم ثابت است که پیامبر فرمود اگر نمی‌ترسیدم که از دفن همدیگر امتناع کنید، دعا می‌کردم تا صدای عذاب شدن مردگان در قبر را می‌شنیدید، همان‌طوری که من می‌شنوم؛ و ثابت شده در صحیح بخاری و مسلم که پیامبر با کشته‌شدگان مشرکان، وقتی‌که در چاه بدر انداخته شدند، صحبت کرد و فرمود: شما شنواتر از آن‌ها نیستید و روایات دراین‌باره زیاد است و الله اعلم.»
این اعتراف صریح از بزرگ‌ترین شخصیت مورد قبول جریان‌های سلفی، راه را برای هر نوع انکار بر ایشان بسته است. در جایی دیگر ابن تیمیه در پاسخ به این‌که آیا اموات در قبرشان سخن می‌گویند، گفته است: و اما درباره این پرسش که آیا مرده در قبرش حرف می‌زند، پاسخ این است که مرده هم حرف می‌زند و هم می‌تواند صدای کسی را که با او حرف می‌زند، بشنود، همان‌گونه که در حدیث صحیح از نبی مکرم آمده، که فرمود: «مردگان صدای نعلین تشییع‌‌کنندگان را می‌شنوند.»[1]
یکی از بهترین اسناد برای اثبات سماع موتی، واقعه سخن گفتن پیامبر (صلی الله علیه و آله) با کشتگان بدر است. وی می‌گوید: هم‌چنین به اسناد مختلف از صحیحین ثابت شده است، که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) به سلام دادن به اهل قبور امر می‌کرد و می‌فرمود: بگویید: سلام بر شما ای اهل سرزمین مسلمانان و مؤمنان! و ما به خواست خدا به شما خواهیم پیوست. خداوند کسانی را که پیش از ما و شما رفته‌اند و کسانی که پس از ما خواهند رفت، بیامرزد. برای خودمان و شما عافیت را خواستاریم. ... پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) با این جملات، مردگان را مخاطب قرار داده است و خطاب در صورتی درست است که مخاطب بشنود.
هم‌چنین ابن عبدالبر از پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله) حدیثی نقل می‌کند که فرمود: «مردی نیست که بر قبر برادر مؤمنش که در دنیا او را می‌شناخته بگذرد و بر او سلام دهد، مگر این‌که خداوند سلام او را به روح آن میت برساند و میت پاسخ سلام او را بدهد.»[3]
این روایات به‌خوبی برای ما تبین می‌کند که میت می‌تواند سخنان زندگان را بشنود. البته کم و کیف سماع موتی و دوام و تغییر آن امری است که ما از آن اطلاع چندانی نداریم.
سماع موتی و ارتباط با ارواح مردگان نزد بزرگ‌ترین شخصیت وهابیت امری پذیرفته‌شده است. تعجب این است که توسل و زیارت و فرستادن صلوات بر ارواح طیبه شهدا و اولیاء و از همه مهم‌تر انبیاء را نمی‌پذیرد.[4]

پی‌نوشت:

[1]. ابن تیمیه، مجموع الفتاوی، ج4، ص273.انتشارات مجمع ملک فهد، ریاض، 1416ق. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. همان، ج4، ص273.
[3]. همان، ج24، ص363. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[4]. سید مهدی علی‌زاده موسوی، سلفی‌گری و وهابیت؛ مبانی اعتقادی، ج2، ص456.