پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شاید تا به‌حال شنیده باشید، که می‌گویند: «فلانی فکر و ذهنش مسخ شده است». لذا از هر راهی که بخواهید حقیقتی را به این شخص بقبولانید سرباز می‌زند. از جمله افرادی که این سخن بر او به تمام معنا صدق می‌کند، ابن تیمیه بنیان‌گذار تفکر وهابیت است.
اگر بخواهیم مصداقی برای اثبات این ادعای خود بیاوریم، داستان ظلمها و جنایات یزید است. ابن تیمه با این‌که به‌وقوع آن‌ها اعتراف می‌نماید؛ اما با کمال تعجب و تاسف اقدام به توجیه آنان و تبرئه یزید می‌کند. إبن تيميه می‌گويد: «و لا نقل أحد أنه كان علي أسوأ الطرائق التي توجب الحد![1] يزيد كاري را كه حدّ داشته باشد، انجام نداده است!»
به نظر شما آیا کشتن فرزند رسول خدا، سید جوانان اهل بهشت و یاران و اعوانش که تعدادی از اصحاب رسول خدا نیز در بین آنان بودند، حد ندارد؟
آیا حمله به شهر پیامبر[2] و کشتن بیش از ۱۰ هزار نفر که از این تعداد ۸۰ تن از اصحاب پیامبر و ۷۰۰ نفر از مهاجرین و انصار و ۱۰ هزار نفر از تابعان و موالى بوده‌اند، حد ندارد؟[3]
آیا این نقلی که می‌گوید: «سربازان یزید وارد مدینه شدند و اموال را غارت کردند و فرزندانشان را اسیر کردند و زنان براى آنان آزاد شد، که در این جسارت هشتصد زن باردار شده و فرزندان نامشروع به‌دنیا آوردند، که به آنان فرزندان حَرّه مى‌گفتند.» حد ندارد؟[4]
آیا به آتش کشیدن و تخریب خانه‌ی خدا مستوجب عقوبت و حد نیست؟[5]
آیا دفاع و جانبداری از شخصی که ظلم و تجاوز را به‌نهایت خود رسانده، جز از افکار مسخ شده برمی‌آید؟

پی‌نوشت:

[1]. رأس الحسين لإبن تيمية، دار الكتاب العربي، بيروت، لبنان، ص207
[2]. هتک حرمتِ حرم پیامبر و واقعه حرّه
[3]. تاریخ طبری، طبری، دار الکتب العلمیة، بیروت، ج 3، ص 353.
[4]. معجم البلدان، یاقوت حموی، دار إحياء التراث العربي،بيروت، لبنان، جلد ۲، صفحه249
[5]. «وأتوا مكة فحاصروا ابن الزبير وقاتلوه ورموه بالمنجنيق وذلك في صفر سنة أربع وستين واحترقت من شرارة نيرانهم أستار الكعبة سقفها وقرنا الكبش الذي فدى الله به إسماعيل وكانا في السقف»  تاریخ الخلفا، سیوطی، معتوق اخوان، بيروت جلد ۱، صفحه228-  الكامل في التاریخ، ابن اثیر، دار صادر للطباعة والنشر، بیروت، ص124