پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ با اینکه کتاب مقدس سرشار از تناقضات و تحریفات است، اما علاوه بر این تحریف‌ها و تناقض‌ها، اشکالات استنادی زیادی نیز در این کتاب مشهود است. به این صورت که در برخی از ابواب و کتب موجود در عهد جدید مطالبی را استناد به عهد عتیق کرده‌اند که به‌هیچ‌عنوان چنین مطلبی در آن وجود ندارد. استناد متی و تشبیه داستان یهودای خائن اسخریوطی به زکریا یکی از این موارد است. در کتاب زکریا در مورد مزد گرفتن وی که مقدار آن نیز مشخص بوده است و در نهایت مورد مصرفی آن نیز بیان شده است، چنین آمده است: «و به‌ ایشان‌ گفتم‌: اگر در نظر شما پسند آید مزد مرا بدهید و الاّ ندهید. پس‌ به‌ جهت‌ مزد من‌، سی‌ پاره‌ نقره‌ وزن‌ کردند. و خداوند مرا گفت‌: آن‌ را نزد کوزه‌گر بینداز، این‌ قیمت‌ گران‌ را که‌ مرا به‌ آن‌ قیمت‌ کردند. پس‌ سی‌ پاره‌ نقره‌ را گرفته‌، آن‌ را در خانه‌ خداوند نزد کوزه‌گر انداختم‌.»[1]

متی در انجیل خود این داستان را به داستان یهودای اسخریوطی و مزدی که در قبال خیانت خود به عیسی مسیح از یهودیان گرفته مرتبط کرده و چنین نقل می‌کند: «در آن هنگام، چون یهودا تسلیم کننده او دید که بر او فتوا دادند، پشیمان شده، سی پارة نقره را به روسای کهنه و مشایخ ردّ کرده، گفت: گناه کردم که خون بی‌گناهی را تسلیم نمودم. گفتند: ما را چه، خود دانی! پس آن نقره را در هیکل انداخته، روانه شد و رفته خود را خفه نمود. امّا روسای کهنه نقره را برداشته، گفتند: انداختن این در بیت‌المال جایز نیست زیرا خونبها است... آنگاه سخنی که به زبان ارمیای نبی گفته شده بود تمام گشت که سی پاره نقره را برداشتند، بهای آن قیمت کرده شده‌ای که بعضی از بنی‌اسرائیل بر او قیمت گذاردند. و آنها را بجهت مزرعه کوزه‌گر دادند، چنان‌که خداوند به من گفت.»[2]

به اجماع علمای مسیحیت در ذکر نام ارمیا به جای زکریا اشتباه و غلط رخ داده و منظور متی از ارمیا همان زکریای نبی بوده است؛ متی در انجیل خود یا مرتکب اشتباه نوشتاری شده یا اینکه شناخت درستی از عهد عتیق نداشته و به همین علت مرتکب این اشکال و غلط نویسی شده است. با صرف نظر از این مورد، اشکال جدی‌تری وجود دارد به این صورت که چگونه ممکن است رفتار یک خائنی که از روی هوا و هوس و شهوت خود مرتکب خیانت شده با پیامبر بزرگی چون زکریا که جز طریق و راه خداوند را نپیموده باهم مشتبه و مرتبط باشند؟ آیا سی سکه‌ای که زکریا در راه رضایت خدا تسلیم بیت او کرده می‌توان با سی سکه‌ای که یهودا در عوض خیانت بزرگ خود گرفته و هیچ کس به سبب پول خیانت بودن حاضر به گرفتن آن نشد، همسنگ و هم‌تراز دانست و به هم تشبیه کرد؟

جالب اینکه نه در انجیل مرقس و نه در لوقا که به همراه انجیل متی، اناجیل هم‌نوا نیز خوانده می‌شوند، قیمت و مزد خیانت یهودا مشخص نشده است. مرقس در نقل داستان یهودا چنین می‌گوید: «پس یهودای اسخریوطی که یکی از آن دوازده بود، به نزد روسای کَهَنه رفت تا او را بدیشان تسلیم کند. ایشان سخن او را شنیده، شاد شدند و بدو وعده دادند که نقدی بدو بدهند. و او در صدد فرصت موافق برای گرفتاری وی برآمد.»[3] لوقا نیز چنین آورده است: «و او رفته با روسای کهنه و سرداران سپاه گفتگو کرد که چگونه او را به ایشان تسلیم کند. ایشان شاد شده، با او عهد بستند که نقدی به وی دهند.»[4] ملاحظه می‌کنید که نه در مرقس و نه در لوقا به مقدار پول و سکه اشاره‌ای نشده است؛ و اینکه متی با چه دلیلی و استنادی به مقدار پول علم داشته درحالی‌که مرقس و لوقا چنین آگاهی‌ای نداشته‌اند نیز سؤال و اشکال دیگری است که بر انجیل متی وارد است.

پی‌نوشت:
[1]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، زکریا 11: 12_13.
[2]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس متی 27: 3_ 10.
[3]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، مرقس 14: 10_11.
[4]. ترجمه‌ی قدیم کتاب مقدس، لوقا 22: 2_ 5.