پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در حالی‌که تمام مسلمانان جهان در اظهار ارادت و محبت به مولای متقیان حضرت علی (علیه السلام) گوی سبقت را از یکدیگر می‌ربایند؛ مع الاسف عده‌ای مسلمان‌نما هم هستند که، تمام جد و جهد خود را برای تنقیص و خرده گیری بر ایشان به‌کار می‌برند.
چندیست که برخی از مبلغان وهابی در برنامه‌های ماهواره‌ای و همچنین در کتاب‌های منتشر شده خود در زمینه توهین و جسارت به امام علی و اولاد گرامیش (علیهم السلام) قدم‌هایی برداشته‌اند.
حال این شبهه پیش می‌آید، که مگر می‌شود یک مسلمان با این همه روایات فضیلت مولا علی (علیه السلام) و شان و جایگاه ایشان نزد پیامبر و مسلمانان جهان، اجازه پرورش بغض و کینه مولا را در دل خود بدهد. البته باید دوباره تذکر بدهم که این افراد در اقلیت بسیار محدودی هستند اما جای این سوال وجود دارد.
انسان با مشاهده این وقایع تلخ به یاد حدیث معروفی از پیامبر گرامی اسلام می‌افتد، که ابن اثیر جزری آن را در کتاب مناقب الاسد الغالب خود این‌طور به آن اشاره می‌کند: «کنا نبور أولادنا بحب علی بن أبی طالب. فإذا رأینا أحدهم لا یحب علی بن أبی طالب علمنا أنه لیس منا.[1] اگر می‌خواستند ببینند فرزندانشان حلال زاده است، یا نه، با حب علی بن ابی‌طالب امتحان می‌کردند. اگر می‌فهمیدیم علی بن ابی‌طالب را دوست ندارد، می‌فهمیدیم از ما نیست.»
این حدیث در جاهای مختلفی آمده است؛ اما تعلیقی که آقای «ابن اثیر» به این حدیث زده است، بسیار زیباست. ایشان می‌گوید: «قوله لِغَیرِ رِشْدِهِ هو بکسر الراء وإسکان الشین المعجمة، أی: ولد زنا. وهذا مشهور من قبل وإلی الیوم، معروف أنه ما یبغض علیا رضی الله عنه إلا ولد زنا.[2] معنای «غَیرِ رِشْدِهِ» با کسر راء و سکون شین در مجموع، معنای ولد الزنا می‌دهد، و این قول مشهور و معروفی از گذشته تا حال است که کسی بغض علی (علیه السلام) را ندارد، مگر ولد الزنا.»

پی‌نوشت:

[1]. شمس الدین أبو الخیر ابن الجزری، محمد بن محمد بن یوسف (المتوفی: 833 هـ)، المحقق: طارق الطنطاوی، الناشر: مکتبة القرآن، مناقب الأسد الغالب مُمزق الکتائب ومُظهر العجائب لیث بن غالب أمیر المؤمنین أبی الحسن علی بن أبی طالب رضی الله عنه، المؤلف: الطبعة: الأولی 1994، ج 1، ص 19، ح 11
[2]. همان.