پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب _ ازجمله دلایلی كه برای اثبات زمينی بودن كتاب مقدس مسيحيان ذکرشده است، وجود اختلافات زياد در اين كتاب است، يكی از اختلافات واضح در اين كتاب، مدت اقامت قوم بنی‌اسرائیل در سرزمين مصر است، در سفر خروج اين مدت را 430 سال ذكر کرده‌اند: «و توقف‌ بنی‌اسرائیل‌ که‌ در مصر کرده‌ بودند، چهارصد و سی‌ سال‌ بود.»[1] اما در سفر پيدايش خداوند خطاب به ابراهيم (عليه‌السلام) اين مدت را 400 سال بيان می‌کند: «پس به ابرام گفت: یقین بدان که ذُریت تو در زمینی که از آن ایشان نباشد، غریب خواهند بود و آن‌ها را بندگی خواهند کرد و آن‌ها چهارصد سال ایشان را مظلوم خواهند داشت.» [2]

در عهد جديد هم يك‌جا اين مدت را 400 سال گفته‌اند: «و خدا (به ابراهيم) گفت که ذریّت تو در ملک بیگانه، غریب خواهند بود و مدّت چهارصد سال ایشان را به بندگی کشیده، معذّب خواهند داشت.»[3] و در جای ديگر از عهد جديد، پولس اين مدت را 430 سال گفته است: «و مقصود این است عهدی را که از خدا به مسیح بسته‌شده بود، شریعتی که چهارصد و سی سال بعد از آن نازل شد، باطل نمی‌سازد به‌طوری‌که وعده نیست شود.» [4]

با قطع‌نظر از اختلاف بسيار زيادی كه عهدين مرتكب شده‌اند، نكته قابل‌توجه اين است كه جناب فخر الاسلام در كتاب خود می‌نویسد: «هردوی اين اعداد اشتباه است زيرا مفسرين و مورخين هم اقرار کرده‌اند كه مدت اقامت بنی‌اسرائیل در مصر دويست سال بوده است!»[5]

پی‌نوشت‌:
[1]. سفر خروج 12: 40
[2]. پیدایش 15: 13
[3]. اعمال رسولان 7: 6
[4]. نامه به غلاطیان 3: 17
[5]. انيس الاعلام، فخر الاسلام، انتشارات کتاب‌فروشی مرتضوی، تهران، ج 2، ص 133.