پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) توقیعات فراوانی در زمینه‌های گوناگون صادر شده است، که در برخی از آن‌ها مناظراتی با مخالفان از طریق نوّاب خاص انجام شده است و البته ایشان تاکید می‌کردند، که این پاسخ‌ها را از امام زمان (علیه السلام) آموخته‌اند، ما در این‌جا به یکی از مناظراتی که توسط حسین بن روح، یکی از نواب خاص آن حضرت بیان شده است، اشاره می‌کنیم.
ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی نقل می‌کند: شخصی از ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی پرسید: آیا حسین بن علی (علیه السلام) ولیّ خدا بود؟ گفت: آری! پرسید: آیا قاتل آن حضرت دشمن خدا بود؟ گفت: آری! پرسید: پس چرا خداوند دشمن خود را بر ولّی خود مسلط کرد؟ حسین بن روح پاسخ داد: «بدان‌که خداوند با بشر تکلم نمی‌کند، مگر با واسطه، حال اگر بخواهد فرستادگانی از غیر جنس بشر بفرستد، مردم از آنان اطاعت نمی‌کنند، پس ناگزیر افرادی از جنس بشر را به رسالت برمی‌انگیزد و برای این‌که بر مردم ثابت شود، که ایشان از جانب خدایند و در سخنان خود صادقند، معجزاتی را برایشان قرار می‌دهد، به‌طوری‌که مردم از انجام آن عاجزند، سپس چون مردم به رسالت این افراد پی بردند، خداوند متعال بر اساس مصلحت و حکمت خود، گاهی رسولان و انبیاء خود را غالب می‌کند و گاهی مقهور، زیرا اگر ایشان در تمام احوال غالب و پیروز باشند، مردم ایشان را خدا می‌پندارند و از خداوند غافل می‌شوند، به‌همین دلیل خداوند متعال، احوال انبیاء و اولیائش را مانند احوال سایر مردم قرار داده است و البته ایشان در حالت سختی و آزمایش الهی صابر و شکیبا و در حالت پیروزی و عافیت شاکرند.»
فردای آن روز، حسین بن روح نوبختی به یکی از شیعیان که فکر می‌کرد، این پاسخ‌ها تراوشات فکری و ذهنی خود اوست، اظهار داشت که: «اگر از آسمان سقوط کنم و طعمه مرغان هوا گردم، یا باد تندی مرا به محل دوری پرتاب کند، در نظرم بهتر از این است، که در دین خدا رأی و نظریه شخصی خود را اظهار کنم، مطالبی که دیروز شنیدی، از حجت خدا، حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) شنیده‌ام».[1]

پی‌نوشت:

[1]. احتجاج، شیخ طبرسی، نشر مرتضوی، تهران، (1371ش)، مصحح غفاری مازندرانی، ج2 ص472.