پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ روایات متعددی در کتاب بخاری و مسلم آمده، مبنی بر این‌که روز قیامت، خداوند دستور می‌دهد، تا هر کس دنبال معبودش به‌راه افتد، کسی غیر از خداپرستان، باقی نمی‌مانند، اعم از نیکوکاران و بدکاران. در آن هنگام خداوند در قیافه‌ای که مردم تا آن زمان ندیده بودند، در میانشان ظاهر شده و می‌پرسد: «منتظر چه هستید؟ هر امّت، به‌دنبال معبودش برود. مردم می‌گویند: ما منتظر خدای خود که می‌پرستیدیم، هستیم. خدا گوید: من همان خدای شما هستم. مردم دو، سه بار، بانگ برمی‌آورند، که ما برای خدای خود، شریک قائل نمی‌شویم. خدا می‌پرسد: آیا بین شما و خدا، نشانه‌ای هست، که به‌وسیله آن او را بشناسید؟ مردم پاسخ دهند: آری او را از ساق پایش می‌شناسیم. آن‌گاه خداوند ساق پایش را، عریان کرده، نشان می‌دهد و مردم با دیدن آن به سجده می‌افتند و چون سر بر می‌آورند، چهره خداوند را تغییر یافته و در قیافه‌ای که نخستین بار دیده بودند، می‌بینند. آن وقت خدا گوید: منم پروردگار شما. در این هنگام مردم قانع گردیده و بانگ بر می‌آورند: آری! تو پروردگار ما هستی... .»[1]

به‌عنوان نمونه به یکی از روایات ابوهریره، که متاسفانه به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داده شده و در 5 جا از کتاب بخاری آمده، دقت نمایید: «ابوهریره گوید: به پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) عرض کردیم، آیا در روز قیامت می‌توانیم خداوند را ببینیم؟ حضرت فرمود: آیا زمانی که آسمان صاف باشد، مشکلی در دیدن ماه و خورشید دارید؟ عرض کردیم: خیر. فرمود: در روز قیامت برای دیدن خداوند نیز مشکلی نخواهید داشت؛ هنگامی‌که منادی گوید: هر گروهی به‌سوی معبود خویش روانه گردد! در این هنگام مسیحیان به سوی صلیب‌ها و بت‌پرستان، به‌سوی بت‌‎ها و دیگران به‌سوی معبودهای خویش روند...، تا آن‌جا که پروردگار در صورت و ظاهری به غیر از آن شکلی که بار اوّل دیده‌اند، به‌سوی آن‌ها آمده و گوید: من پروردگار شما هستم، امّا از آن‌جا که مردم خدا را نمی‌شناسند، از این‌رو فقط انبیا، با خداوند سخن می‌گویند، تا این‌که خداوند می‌‎گوید: آیا شما نشانه‌ای هم برای شناختن خداوند دارید؟ می‌گویند: ما خدا را از ساق پای عریانش، می‌شناسیم و خداوند نیز ساق خود را عریان سازد. در این هنگام همه مؤمنان به سجده می‌افتند.»[2]

نکته جالب‌تر و یا بهتر بگوییم، خنده‌دارتر این‌که در روایت بالا، خداوند به‌عنوان شخصیتی چند چهره، معرفی شده، که مؤمنان فقط در یکی از چهره‌ها، موفق به شناسایی خداوند می‌گردند و گاهی اوقات هم که موفق به این کار نمی‌شوند، با لخت کردن ساق پای خدا، می‌توانند مشکل را حل کرده و خدایشان را شناسایی کنند.

پی‌نوشت:

[1]. برای مطالعه بیشتر به این مقاله رجوع کنید:
«خدای وهابیت کیست!»
«خدایی که می‌توان با او چانه زد»
[2]. صحیح بخاری، بخاری، دار ابن کثیر، بیروت، ج 6، ص 2706.