سای‌بابا و دعوی خدایی

  • 1395/04/24 - 11:29
او در این جملات ادعای الوهیت کرده و خود را تجسم تمام خدایان معرفی می‌کند و به پیروانش توصیه می‌کند در مورد او تردیدی به دل راه ندهند: اجازه ندهید که تردید، شما را پریشان کند، اگر ایمان به مرا در محراب قلبتان جای دهید می‌توانید تصویری از حقیقت مرا به دست بیاورید. شما بسیار خوشبخت هستید که اکنون و در این زندگی، امکان تجربه‌ی دیدن تجسم همه‌ی خدایان را داشته‌اید

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ سای‌بابا خود را شخصیتی منحصر به فرد معرفی کرده، می‌گوید: «من غیر قابل سنجش، منحصر به فرد و غیر قابل مقایسه هستم من تنها مساوی با خود هستم. من مقیاس خود، شاهد و صاحب مقام خود هستم. من ساتیاشیا ساتیا هستم؛ حقیقت حقیقت‌ها».[1]
او در این جملات همانند گذشته ادعای الوهیت کرده و خود را تجسم تمام خدایان معرفی می‌کند و به پیروانش توصیه می‌کند در مورد او تردیدی به دل راه ندهند.
«اجازه ندهید که تردید، شما را پریشان کند، اگر ایمان به مرا در محراب قلبتان جای دهید می‌توانید تصویری از حقیقت مرا به دست بیاورید. شما بسیار خوشبخت هستید که اکنون و در این زندگی، امکان تجربه‌ی دیدن تجسم همه‌ی خدایان را داشته‌اید».
سای بابا خود را به گفته حافظ، عنقایی معرفی می‌کند که در شکار کسی نمی‌آید و یا به سبب مشغول شدن ذهن پیروان به معجزاتش از درک عظمت و شکوه وجود او باز می‌مانند: «اما آن‌ها که ادعا می‌کنند که مرا درک کرده‌اند، چه مرتاضان، چه عرفا و چه دانشمندان، همه آن‌ها تنها هنگامی که فرصتی به دست می‌آورند که آموخته‌های کتابیشان را به نمایش بگذارند یا دانسته‌هایشان از وداها را نشان بدهند ارضاء می‌شوند و این موضوع که کسی را که وداها از جانب او نازل شده نمی‌شناسند برایشان اهمیتی ندارد. این موضوع در همه عصرها وجود داشته که کسانی که به آواتار بسیار نزدیک هستند بدون اینکه از این فرصت آگاه باشند زندگی می‌کنند، اما در نقش و اهمیت معجزه‌ها اغراق می‌کنند، معجزاتی که در مقایسه با شکوه و عظمت من بسیار بی‌اهمیت بوده و از نظر قدرت و اندازه مانند یک مورچه و فیلی هستند که آن مورچه روی آن نشسته است».
سای‌بابا تمام ادیان و مذاهب را برابر می‌بیند و از نظر او هیچ مذهبی و هیچ دینی بر دیگر مذاهب و ادیان برتری ندارد: «باید برای ارتقای ایمان و اعتقادتان به خداوند بکوشید. در غیر این صورت عبادت، سرودهای الهی، پرسش و همه‌ی اعمال نیک همگی به یک تشریفات مذهبی پوچ و غیرارادی تبدیل می‌شود. تشریفاتی که تحت فشار اجتماع شکل می‌گیرند.
تمامی ادیان به سوی یک هدف رهنمون می‌شوند و تمامی انسان‌ها برادران یکدیگرند.
همه مذاهب تنها به یک خدا تعلق دارند و به‌سوی یک مقصد رهنمونتان می‌سازند، ادیان در اصل هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند».
این سخنان در اصل بدین معناست  که اعتقاد به مذهبی خاص ضرورت ندارد و انسان با هر دین و مذهبی می‌تواند به آگاهی و تعالی برسد و این تعالی همان چیزی است که سای‌بابا تعلیم می‌دهد. سای‌بابا در واقع تعالیم خود را به عنوان یک مذهب برتر مطرح می‌کند. در واقع برابری ادیان و مذاهب به معنای نفی ادیان و مذاهب و اثبات یک مذهب برتر به نام مکتب سای‌بابا است.[2]

پی‌نوشت:

[1]. سای‌بابا، زندگی من پیام من، ترجمه پروین بیات، تهران: نشر عصر روشن بینی، ۱۳۸۲، بی‌جا.
[2]. محمد‌تقی فعالی، لطفاً فریب نخورید، تهران: نشر دارالصادقین، ۱۳۹۰، ص۶۸.

جهت مطالعه بنگرید به: محمد‌تقی فعالی، لطفاً فریب نخورید...

تولیدی

افزودن نظر جدید

CAPTCHA
لطفا به این سوال امنیتی پاسخ دهید.
Fill in the blank.