پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اسلام سخت‌گیری نمی‌کند و آیات متعددی این مطلب را تاکید می‌کند از جمله «وماجَعَلَ عَلَیکُم فی الدِّین مِن حَرَج.[حج/78] در دين (اسلام) براى شما هيچ مشقّت و سختى طاقت‏ فرسايى قرار نداده‏» و «یُریدُالله بِکم الیُسرولایُرید بِکم العُسر.[بقره/185] و خداوند براى شما آسانى مى‏‌خواهد و براى شما دشوارى نمى‏‌خواهد» و «وَ يَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتِي كانَتْ عَلَيْهِمْ‏.[اعراف/157] و بار سنگين و زنجيرهايى را كه بر گردنشان است (رسوم جاهليت و احكام سخت شرايع گذشته را) از دوش آن‌ها برمى‏‌دارد.»
بنابرین مبنای اسلام تسامح است و درنتیجه سعادت می‌باشد، و دراسلام ورود به دین آسان است، چنان‌که نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: «هرکس بگوید: لااله الاالله، محمد رسول الله، مال وخونش محفوظ است»[1] و «لااله الا الله» گفتن حکم ورود فرد به اسلام است و نشانه رستگار شدن.[2]
اسلام از کسانی‌که دیگران را بدون دلیل عقلی و شرعی متهم به خروج ازاسلام می‌کند، به شدت برخورد می‌کند و آن‌ها را نهی می‌کند، و این خلاف سنت پیامبر است.
عبدالله عمر نیز از پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) نقل کرده که فرمودند ازتکفیر گویندگان «لا اله الا الله» دست بردارید و آنان را به خاطر گناه، به کفر متهم نکنید، آن کس که اهل توحید را به کفر نسبت دهد، خود او به کفر نزدیک‌تراست.[3]
اسلام با خشونت مخالف است و زندگی و سیره پیامبر سرشار از محبت و رحمت و گذشت بوده، مانند زمانی‌که مسلمانان، مکه را محاصره کردند و کفار را خلع سلاح کردند، نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) اعلام کردند، بروید اعلام کنید: «الیوم یوم المرحمه، الیوم تحمی الحرمة» امروز روز رحمت است، امروز از حرمت‌ها و نوامیس حمایت می‌شود.[4] و جالب این‌که این کلام پیامبر خطاب به کفار بود، نه مسلمانان، درست برعکس گروهک‌های تکفیری داعشی و وهابی که ادعای مسلمانی و پیروی از پیامبر می‌کنند، در حالی‌که جنایت آن‌ها بر کسی پوشیده نیست، حتی به مسلمانان هم رحم نمی‌کنند مانند: «قتل عام مردم طائف سنی نشین، کشتار اهل سنت حجاز، قتل وغارت در منطقه نجد، آتش کشیدن محصولات زراعی، سقط جنین زنان باردار، حمله به مدینه منوره و محاصره طولانی و مرگ بیشتر ساکنان، کشتار عمومی علمای اهل سنت، کشتار مردم بی‌دفاع اردن، کشتار حجاج بیت‌الله الحرام ازجمله یمنی و بحرینی و ایرانی»[5] با چه اهدافی این جنایت‌ها را انجام می‌دهند؟
درحالی‌که اسلام واقعی این نیست. اگر هم در صدر اسلام در زمان پیامبر جنگ‌هایی صورت گرفته در اصل دفاع از اسلام و نوامیس و جان و مال بوده و دفاع هم واجب است و حتی پیامبر گرامی در پی آن بودند که با کمترین تلفات به اهداف خود که هدایت وصلح بوده است برسند. لذا در تمام این 80 جنگی که پیامبر اکرم در طول ده سال داشتند، بیش از 1500 نفر کشته نشدند.[6] چون هدف تکفیر کردن دیگران و خون‌ریزی نبوده است، بلکه هدف هدایت بشر بوده است. حتی اگر کسی هم به ظاهر اسلام می‌آورد و شهادتین می‌گفت جان و مالش حفظ می‌شد و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به یکی از صحابه خود که فردی را که به ظاهر شهادتین گفته بود، کشته بود، فرمودند: تو یک مسلمان را کشتی؟ آن صحابه گفت: او فقط به ظاهر شهادتین را گفته بود تا در امان باشد و حقیقتاً اسلام نیاورده بود، پیامبر اکرم فرمودند: آیا تو مامور بودی که قلبش را باز کنی ببینی درونش هم همین‌طور بوده است؟ آیا ما مامور به باطن هستیم؟ و در این‌جا بود که آیه 94 سوره نساء نازل شد. «ولا تَقُولُوا لِمَنْ أَلْقى‏ إِلَيْكُمُ السَّلامَ لَسْتَ مُؤْمِنا.[نساء/94] خداوند دستور مى‏‌دهد آن‌هايى را كه اظهار ايمان مى‌كنند با آغوش باز بپذيرند و هرگونه بدگمانى و سوء‌ظن را نسبت به اظهار ايمان آن‌ها كنار بگذارند و به كسانى‌كه اظهار اسلام مى‏‌كنند، نگوئيد مسلمان نيستيد.»
و اما قابل توجه کسانی‌که اعمال و گفتار گروهک‌های تکفیری داعش و وهابیت را می‌بینند و می‌گویند: «اگر اسلام این است، ما نخواستیم»؛ این‌طور نیست و اسلام واقعی این نیست، دین اسلام یعنی محبت، سعيد بن يسار گفت: امام صادق (عليه السّلام) به من فرمود: «مگر دين بجز محبت و دوستى است؟ خداى عزّوجلّ مى‏‌فرمايد: «قُلْ إِنْ كُنْتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونِي يُحْبِبْكُمُ اللَّهُ وَ يَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ‏.[آل‌عمران/31] بگو اگر خدا را دوست مى‏‌داريد، از من پيروى كنيد تا خدا شما را دوست بدارد و گناهانتان را ببخشد كه خدا آمرزنده مهربان است».»[7] و حال شما می‌توانید این سیره و مشی پیامبر را با آن‌چه امروز از این گروهک‌ها می‌بینید مقایسه کنید تا پیرو و محب واقعی خدا و پیامبر آشکار شود.

پی‌نوشت:
[1]. علامه مجلسی، بحار الانوار، موسسه الوفاء، بیروت لبنان، ج65ص291ح50
[2]. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان فى تفسير القرآن، ناصر خسرو،  تهران‏ 1372 ش‏ ج10ص852-  ابن كثير، اسماعيل بن عمر،  تفسير القرآن العظيم‏، دار الكتب العلمية،بیروت،1419ق، ج8ص486ذیل آیه اول سوره مسد
[3]. الحافظ نورالدین علی بن ابی بکر الهیثمی, مجمع الزوائد ومنبع الفوائد، موسس مکتبه القدسی بالقاهره دارالکتب العلمیه، بیروت: لبنان، 1408ق ،ج1ص106
[4]. الامام الحافظ شهاب الدین ابن حجر العسقلانی، فتح الباری شرح صحیح بخاری، دارالمعرفة، بیروت: لبنان  ج8ص7 –  ابی عمر یوسف بن عبدالعزیز بن محمد بن عبدالبر ،الاستیعاب فی معرفة الاصحاب، تحقیق علی محمد البجاوی، دارلجبل بیروت: 1412ق ، ج2ص597 ح944
[5]. سید محمد حسین قزوینی،وهابیت از منظر عقل وشرع، موسسه تحقیقاتی ولی عصر، ص104- حبیب عباسی، کتاب خائن الحرمین، نشر خادم الرضا علیه السلام، قم،1394ش ،بخش ششم ص135
[6]. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، محقق، مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى محمد، دار الكتب الإسلامية،تهران،1407ق، ج7 ص 464 ح 21
[7]. ابن بابويه، محمد بن على،‏ الخصال، ترجمه فهرى‏ زنجانی احمد، علميه اسلاميه، تهران: ج1 ص25 - كلينى، محمد بن يعقوب،كافي ، دارالحدیث ،قم ،1429ق، ج15 ص199