غصب اورنگ پادشاهی پارس به وسیله داریوش با موج مخالفت‌ها رو به رو شد و منجر به این شد که در نخستین سال پادشاهی او نُه شورش در ساتراپ‌های مرکزی امپراتوری یعنی ماد، ایلام، بابل و بلخ روی دهد. در هر کدام از این ساتراپ‌ها مدعیان (مشروعی) سر برآوردند که انگیزه‌شان أحیای پادشاهی‌های پیشین بود. با وجود این، داریوش در حدود سیزده ماه و در طی نوزده نبرد توانست امپراتوری پارسیان را دوباره زیر سلطۀ خود درآورد. دست یابی پیروزمندانه‌اش به اورنگ پارسی در کارنامۀ او کتیبۀ بیستون ثبت شده است. سنگ نگاره‌ای که همراه این کتیبه است، تصویر داریوش را در حالتی پیروزمندانه نشان می‌دهد که در برابر شورشیان در بند کشیده ایستاده و بردیای دروغین در مقابل او به خاک افتاده است. نکتۀ جالب او در کتیبۀ بیستون این است که نامی از کورش، بنیانگذار امپراتوری هخامنشی نبرده است (ماريا بروسيوس، ايران باستان، ترجمه عيسی عبدی، تهران: نشر ماهی، 1385، ص 40).