سلام كوروش گرامي؛ اينكه با قضاوت عجولانه ديگران به دروغگويي متهم كنيد، نمي‌تواند درست باشد. در ترجمه‌هاي كتاب كورش نامه گزنفون، تا جايي كه ميدانم، در ترجمه آقاي مشايخي و همچنين در پ‍ژوهش آقاي پيرنيا، واژه خداوند يا خداوند يكتا نيامده است. بلكه به صراحت كلمه «خدايان» آمده است كه نشان ميدهد كورش يكتاپرست نبود. اما آقاي خشايار رخساني كه شما به ايشان استناد كرديد، شخصيتي باستانگرا هستند و در مقدمه كتاب و ترجمه اي كحه ارائه كردند، به روشني اين گرايشات ناسيوناليستي در ايشان صريح و نمايان است. ايشان به قدري در تعصبات غرق هستند كه در كتاب خود واژه «در خالي كه» را به صورت «درهاليكه» نوشته اند (تا مبادا نوشته ايشان رنگ عربي به خود بگيرد. چنين اشخاصي با اين سطح تعصبات افراطي قابل استناد نيستند. و ديگر كلماتي كه جاي تعجب دارد. در همين ترجمه آقاي رخساني (8.7.6) چنين آمده است كه از قول كورش ميگويد: «هنگامي كه من پسربچه بودم من همه ميوه‌ها را از دست پسربچه هاي ديگر كه بهترين ها شناخته ميشدند، كش ميرفتم.» به هر حال در ترجمه هاي رسمي بين المللي (نه ترجمه آقاي رخساني با آن غلط‌هاي املايي و متني تعمدي) نيز آمده است كه كورش، خدايان را پرستش ميكرد. مثلاً درترجمه Henry Graham Dakyns نسخه Clifton College كه يك ترجمه معتبر بين المللي محسوب ميشود به «خدايان» اشاره شده و اين طور آمده است: Straightway he took victims and offered sacrifice to Zeus, the god of his fathers, and to the Sun, and all the other gods, on the high places where the Persians sacrifice, and then he made this prayer