پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ قبل از ورود و اشاره به دیدگاه اهل‌سنت، با توجه به این که قرآن فصل‌الخطاب همه مسلمانان بوده و از جمله یکی از وجوه مشترک بین شیعیان و اهل‌سنّت می‌باشد، آیاتی از قرآن مجید را در رابطه با اهمیت و جایگاه وحدت مورد بررسی قرار می‌دهیم. «وَأَطِيعُوا اللَّـهَ وَرَ‌سُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِ‌يحُكُمْ ۖ وَاصْبِرُ‌وا ۚ إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الصَّابِرِ‌ينَ [انفال/46] و از خدا و پيامبرش اطاعت كنيد و با هم نزاع مكنيد كه سُست شويد و مهابت شما از بين برود، و صبر كنيد كه خدا با شكيبايان است.» و در جای دیگر که می‌فرماید: «وَلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ تَفَرَّ‌قُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَيِّنَاتُ ۚ وَأُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ [آل‌عمران/105] و مانند کسانی نباشید که پراکنده شده و اختلاف کردند (آن هم) پس از آن‌که نشانه‌های روشن (پروردگار) به آنان رسید! و آن‌ها عذاب عظیمی دارند» همچنین آن‌جا که می‌فرماید: «وَإِنَّ هَـٰذِهِ أُمَّتُكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَ‌بُّكُمْ فَاتَّقُونِ [مومنون/52] و این امت شما امّت واحدی است و من پروردگار شما هستم. پس، از مخالفت فرمان من بپرهیزید»
چنان‌که ملاحظه می‌شود قرآن (هدایت‌گر انسان‌ها) با این‌که آینده مسلمانان را می‌داند و بر گروه‌های متعدد آن اشراف دارد، در عین حال همه را امر و تشویق به وحدت می‌نماید و انسان را از تخلف آن برحذر می‌دارد. اکنون و با ملاحظه موارد بالا و در آستانه میلاد نبی‌اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و قرار گرفتن در هفته وحدت خوب است ببینیم وحدت در منظر اهل‌سنّت چه صورت دارد؟ و آیا می‌توان با دیدگاه‌های آنان به تفاهماتی در جهت تقریب بین مذاهب دست پیدا کرد یا خیر؟
در منابع اهل‌سنت به روایتی از رسول کرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برمی‌خوریم که به این مهم اشاره نموده است: «مومنان در دوستی، عواطف و مهربانی هم‌چون پیکری می‌مانند که اگر عضوی از آن دچار درد و بیماری گردد، دگر عضوها را قراری نمانده و دچار ناشکیبایی و بیداری در شب خواهند گردید»[1] و همچنین در جایی دیگر می‌فرماید: «مسلمانان هم‌خون یکدیگرند که هریک در پاسداشت خون یکدیگر ذمه خود را مشغول دیده و در برابر دیگران مشتی گره کرده دارند».[2]
اهل‌سنت در کتب روایی خود حدیث دیگری را در باب وحدت بین مسلمین دارند که به ترغیب همه مسلمانان حتی تا مرز قتال و خونریزی نیز پیش برده است: «به زودی تلاش‌هایی صورت خواهد گرفت تا اتحاد امّت اسلام را بر هم زنند؛ آگاه باشید چنین کسی هرکه می‌خواهد باشد اگر چنین قصدی داشته باشد پاسخ او شمشیر است».[3]
بنابراین اهل‌سنت نیز در کتب روایی خود مشکلی با وحدت نداشته و بدان معتقد هستند. بنابراین خوب است جامعه اسلامی با بهره‌گیری از اعتقادات مشترک زمینه تعامل و وحدت گسترده در مقابل دشمنان قسم خورده مسلمانان، را تقویت نموده و البته مسائل مورد اختلافی را نیز سر جای خود و به روش استدلال مطرح نمایند به نحوی که همگان به این باور برسند که اختلافات داخلی نباید مانع وحدت جامع در مقابل دیگران باشد. امید است کشورهای سنّی‌نشین با رجوع به منابع روایی خود تعامل با شیعیان را در دستور کار خود قرار داده و با اتحاد و یک‌پارچگی، سدی محکم را در مقابل معاندین تشکیل دهند.

پی‌نوشت:
[1]. «مثل المومنین فی توادّهم و تراحمهم و تعاطفهم مثل الجسد إذا اشتکی منه عضو تداعی له سائر الجسد بالسهر و الحمی» مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج4، ص2584، ح2585
[2]. بیهقی، سنن بیهقی، دار نشر: مکه المکرمه، دار الباز، ج8، ص29
[3]. مسلم، صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج3، ص1479، ح1852