اگر بخواهیم طبق اسناد تاریخی به این مسئله بنگریم، باید بگویم که کورش، نه تنها یکتاپرست نبود، بلکه چندگانه‌پرست، مشرک و ایضاً بت‌پرست بود. باید توجه داشت که از هر سو به این قضیه نگاه کنیم، راهی برای اثباتِ موحّد بودنِ کورش وجود ندارد.

عده‌ای خود را از نژاد آریایی و برتر از دیگر اقوام و نژادها می‌دانند و فردوسی را یکی از بهترین افراد در مسأله خدمت به زبان فارسی می‌دانند ولی از واقعیت اینکه فردوسی شاهنامه را برای چه فردی نوشت اطلاع ندارند. فردوسی شاهنامه را برای فردی به نام سلطان محمود غزنوی که از نژاد ترک بود نوشت.

این ادعا که کورش همان کیخسرو باشد، دیدگاه یونانیان و رومیان بوده که ابوریحان خود آن را قبول نکرد، بلکه آن را رد کرده است. سایت دروغ‌پرداز و جاعل بی‌‌خردگان، در عملی زشت، با خیانت به مخاطبین خود، اصل کلام ابوریحان را سانسور کرد. آنجایی که ابوریحان دیدگاه غربی‌ها را می‌گوید را بیان کردند، اما آنجایی که ابوریحان به نقد و رد دیدگاه غربی‌ها می‌پردازد را سانسور کردند. تا بلکه بتواند مانند همیشه ملت را فریب دهند.

در سال 1387، هنگامی که کارشناسان سازمان میراث فرهنگی، به مرمت مقبره منسوب به کورش هخامنشی مشغول بودند، حین انجام کار، استخوانی را در سقف مقبره پیدا کردند، که روشن شد استخوان، استخونِ سگ است.

خشایارشا پادشاه هخامنشی در حمله به یونان، ویرانی‌ها و خونریزی‌های بسیار صورت داد. همین امر سبب شد که یونانیان در حمله به ایران، رفتارهای زشت خشایارشا را تلافی کنند. به عبارتی سیاست‌های غلط شاه هخامنشی، دامنگیر ایران و ایرانی شد.

باستان‌ستایان می‌گویند که در میان علف‌های یکی از بوستان‌های سرزمین استرالیا، مجسمه‌ای از کورش هخامنشی وجود دارد و این را نشان عظمت آن جناب نزد سفیدپوستانِ چشم آبی می‌خوانند. می‌گوییم اگر به این باشد، تندیس چنگیز مغول هم در لندن موجود است؛ حال آیا این سندی بر عظمت چنگیز مغول است؟!