ز آن‌جایی که حضرت علی (علیه السلام) بعد از رحلت رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)، بیش از هر کس دیگری نگران جامعه اسلامی بود، در مواقع ضروری و نیاز مشورت خود از جامعه و حاکمان اسلامی دریغ نمی‌داشت، این امر سبب شد که برخی از مغرضان تلاش کنند روابط حضرت (علیه السلام) با خلفاء را حسنه و صمیمی جلوه دهند.

آن‌گونه که از شواهد تاریخی پیداست، اوضاع حکومت‌داری حاکمان، بعد از رحلت رسول خدا، رو به وخامت گذاشته و حاکمان برای مال‌اندوزی نسبت به هم سبقت می‌گرفتند. اما در این میان بودند صحابه‌ای که هم‌چنان هوشیار بوده و در برابر انحرافات حاکمان وقت، مقاومت می‌کردند. چرا که هنوز آثار تربیتی رسول خدا در میان برخی از صحابه باقی بود.

اميرالمؤمنين (علیه السلام) از شهادت فرزندش خبر می‎دهد. خبری که حضرت از دولبان نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیده است. پیامبراکرم (ص) فرمودند: قبل از این‌که تو بیایی جبرئیل پیش من بود و به من گفت که حسین نزدیک رود فرات به شهادت خواهد رسید. سپس پیامبر به من گفت: آیا می‌خواهی از تربت آن‌جا ببویی؟ گفتم: بله!

برخی به اشتباه تصور می‌کنند، فقط شیعه است، که قائل به زیارت قبور است؛ در حالی که سلف صالح و همه‌ی مسلمانان، از صدر اسلام تا‌کنون، قائل به زیارت قبور انبیاء و اولیاء بوده و هستند، و تنها عده‌ای اندک، به نام وهابیت با پیروی از ابن تیمیه، زیارت قبور را شرک می‌دانند. سُبکی می‌گوید: «زیارت در بین مسلمین، اجماعی است»

حکومتی مشروع است که با موازین اسلامی هماهنگ باشد و پیامبران هم وقتی بحث جانشینی را مطرح می‌کنند، خداوند شرایطی خاص را برای آن قرار می‌دهد. حال یزید بن معاویه که مدعی خلافت پیامبر اکرم (ص) است و از کوچک ترین مسائل ابتدایی شرعی بی‌اطلاع می‌باشد، آیا می‌توان او را خلیفه مسلمین نامید و بیعت با او را محترم شمرد.

اهل بیت رحمه للعالمین هستند حتی در جنگ، مانند حضرت حسین بن علی (سلام الله علیه) که هم‌چون پدرش با دشمن مدارا کرد. با این‌که سپاه دشمن جلوی حضرت را گرفتند، ولی حضرت به غلامانش گفت: «آب به اين جماعت دهيد و سيرابشان كنيد اسبان را نيز سيراب كنيد» غلامان آمدند و اسبان را سيراب كردند. گروهى از آنان به قوم آب دادند تا سيراب شدند.