مباحث تاریخی
در زمان ائمه معصومین(علیهم السلام) غالیان به خاطر هوی و هوس دنیایی و با عقائد عجیب و غریب خود انحرافاتی را در میان مسلمانان رواج دادند، و این در حالی بود که مستقیماً از طرف امامان شیعه(علیهم السلام) طرد شدند و حضرات معصومین با افشاگری خود در هر زمان و مکانی، خطر آنان را به مردم گوشزد می‌کردند و حتی آنان را مورد لعن قرار می‌دادند
دین اسلام در طول دوران پر تلاطم و حوادث گوناگون خود وقایع خونباری را تجربه کرد و مذهب تشیع از آنجایی که حکومت‌های حاکم را غاصب و ظالم می‌دانست، قیام‌هایی را بر ضدّ آنان ترتیب می‌داد و گاهی چنان عرصه را بر حکومت‌ها تنگ می‌کرد که حکومت، شکست خود را نزدیک می‌دید. اما اکثر قریب به اتفاق این شورش ها سرانجام منجر به شکست می‌شد
از آنجایی که حدیث غدیر مورد قبول اجماع مسلمین است و کسی نمی تواند اصل این اتفاق را منکر شود لذا برای تضعیف این روایت، شبهات فراوانی از سوی مخالفین و معاندین اهل بیت مطرح گردید که هر کدام از آنها در صدد پایین آوردن جایگاه والای حضرت علی(علیه السلام) است و پاسخ های محکم و متقنی به این شبهات داده شده است.
فدک یکی از شگفتی های تاریخ اسلام است. هر یک از حاکمان در برابر آن موضعی خاص گرفتند. یکی آن را غصب کرده و دیگری برای تحکیم حکومت خود آن را به خاندان رسول‌خداباز گرداند. این روال آن قدر ادامه داشت که این سرزمین آباد و سرسبز به یک ویرانه تبدیل شد. سرزمینی که در اختیار رسول‌خد قرار گرفت و ایشان آن را به یگانه دختر خود هدیه داده است
قیام تاریخی مختار، یک قیام سیاسی با هدف انتقام گیری از قاتلان کربلا و براندازی حکومت بنی‌امیه بود. لذا مختار برای جمع کردن شیعیان به دور خود، برای انتقام گرفتن از قاتلان کربلا نیاز به تایید یکی از بزرگان اهل بیت پیامبر داشت که این تاییدیه را از محمد بن حنفیه گرفت، و قیام خود را در سال 66 هجری در کوفه بر ضد بنی‌امیه آغاز نمود.
سیف بن عمر تمیمی از قبیله بنی‌تمیم و عدنانی بود و سعی فراوانی در تحریف تاریخ به سود عدنانی‌ها داشت؛ او شخصیتی به نام عبدالله بن سباء یهودی یمنی را مطرح کرد تا بدین وسیله، اختلافات مهم دنیای اسلام را به او نسبت دهد. همچنین عقاید مهم شیعه را به او نسبت داد تا چنین وانمود کند که اصل این عقاید از یهود گرفته شده است.
در وحدت میان شیعه و اهل تسنن که امروزه با وجود دشمنان مشترکی که وجود دارد و هجمه‌هایی که به دین اسلام وارد می‌آورند، بیش از پیش لازم و ضروری است باید با مورد عمل قرار دادن بیانات رهبران فقهی و سیاسی خود به این مهم بیشتر اهمیت بدهیم. در این زمینه بیانات معمار کبیر انقلاب و مقام معظم رهبری می‌تواند سرلوحه و چراغ راهمان باشد.
وحدت یکی از مسائل مهم جامعه اسلامی است که اسلام نسبت به آن اهتمام ویژه داشته و مسلمانان را نسبت به آن تشویق و ترغیب می‌کند، وحدت و انسجام اسلامی است که آیاتی از کلام الله مجید نیز به آن اشاره نموده است که با توجه به فرق مختلف، که طبق روایات اهل‌سنّت به بیش از هفتاد فرقه می‌رسد، لزوم آن بیشتر احساس می‌شود.
با توجه به لزوم شناخت و رشد آگاهی که آحاد جامعه اسلامی باید به آن دسترسی داشته باشند، مقام معظم رهبری در بیانات خودشان که با اقشار مختلف مردم داشتند به آن چرداخته و فرمودند: «ما دشمن خود را نمی‌شناسیم ... این‌ها می‌خواهند منطقه را سرگرم خویش کنند تا اسرائیل یک نفس راحت بکشد...» بنابراین وحدت مخالف هدف استکبار است.
احادیث فراوانی در مورد جنگهای سه گانه علیه امیرالمؤمنین وجود دارد. این اخبار آن‌قدر فراوان هستند که به حد تواتر رسیده است. در بعضی از اخبار و کتب تاریخی این موضوع به نبرد حضرت، با عمالقه شهرت دارد. هرچند برخی با این روایات به مقابله پرداختند و آنها را کذب و جعلی خواندند ولی تواتر و شهرت این روایات قابل انکار نیست.
با توجه به اشتراکات موجود در بین همه فرق اسلامی اگر جامعه اسلامی بر پایه مشترکات به وحدت و انسجام لازم در بین دیگر کشورها برسد مسلما جامعه جهانی بر روی قدرت جهان اسلام حساب خواهد کرد. ما با داشتن غنای فرهنگی و داشتن اشتراکات بسیار مانند پذیرش خدای واحد، قبله واحد، پیامبری خاتم الانبیاء (ص) می‌توانیم به وحدت جامع برسیم.
در حدود اواسط قرن اول هجری، با توجه به این‌که اندیشه و تفکّر اطاعت از حاکمان فاسق با شدت هر چه بیشتر از سوی بنی‌امیه تبلیغ می‌شد و اهل حدیث با نقل روایاتی جعلی و دروغ، نقش فراوانی در حفظ حکومت این خاندان پلید داشتند، افرادی مانند سید الشهداء با فدا کردن خود برای باقی‌ماندن دین جدّش، این روایات جعلی را مشخص نمودند.
وحدت به عنوان عامل موفقیت در جامعه اسلامی برای پیشرفت در همه جوانب و همچنین مقابله با معاندین و دشمنان اسلام بسیار لازم و ضروری است که باید در سطح مسئولین کشورهای مسلمان و در بین آحاد مسلمین به انجام برسد تا زمینه نفوذ دشمن در رسیدن به اهداف پلیدشان را از میان بردارد. این مهم با شناخت و احترام به افکار و عقاید مسلمانان می‌باشد.
از شبهاتی که همواره در مسئله عزاداری امام حسین(ع) مطرح بوده این است و باعث طعن به شیعیان و دستاویز شدن آن بوده این است که اگر چه معمولاً برگزاری عزاداری‌ها توسط شیعیان انجام می‌گیرد، ولی دعوت کنندگان امام حسین(ع) مردم کوفه بوده‌اند و کوفه در آن زمان مرکز شیعیان بوده و لذا همان مردم پسر پیامبر را تنها گذاشتند و به شهادت رساندند.