مباحث روایی
کرامات و فضائلی که از حضرات معصومین (ع) در زمان حیات طیبه آنان اتفاق اتفاده، به دست علمای شیعه و اهل سنت ثبت و ضبط شده است. فضائل و کرامات مذکور از اهل بیت (ع) سبب شده که تا زمان کنونی، بسیاری از مسلمانان از دریای بیکران فضائل اهل بیت (ع) استفاده کنند. ابونعیم اصفهانی در کتاب خود به برخی از این فضائل اشاره کرده است.
قیام عاشورا الگویی است الهام بخش که حق‌خواهان را در برابر کفر و ظلم رهبری می‌کند؛ قیامی که فراتر از زمان و مکان، همه ساله در ایام محرم در اعماق جان حسینیان و آزادگان جهان تجلّی یافته و مایه‌ی جاودانگی دین و مکتب می‌گردد. در این باره از باب یادآوری به برخی از فضایل آن حضرت در منابع اهل‌سنت اشاره می‌کنیم...
مقام شامخی که از جانب خدای رحمان به امام حسین (ع) عنایت شده، قطعاً مقامی الهی است که خدای رحمان به بعضی از بندگان برگزیده خود عنایت کرده است. سیادت و سروری بر اهل بهشت قطره ای از دریای بیکران فضائل سیدالشهداء (ع) است. تنها کسانی می توانند محبت حضرت را در دل خود داشته باشند که بنابر روایت رسول خدا (ص) حلال زاده باشند و سعادت شامل حالشان شده باشد.
27 رجب مصادف با مبعث رسول گرامی اسلام (ص) است. با بررسی در منابع شیعه و اهل سنت مشخص می‌شود اهمیت این روز مهم علاوه بر ابلاغ رسالت، به جهت ابلاغ ولایت نیز بوده است. ابن عساکر به نقل از رسول خدا (ص) هدف رسالت انبیای الهی را قبول و تبعیت ولایت پیامبر خاتم (ص) و همچنین پذیرش ولایت امیرالمومنین (ع) می‌داند.
امام موسی بن جعفر (ع) به عنوان باب الحوائج در میان امت اسلام شناخته شده است. علاوه بر شیعیان، حتی اهل سنت نیز به زیارت قبر مطهر حضرت مشرف می‌شوند و حوائج خود را به واسطه‌ی ایشان از خدای متعال مسئلت می‌کنند. با آنکه امام سالهای طولانی در زندان هارون الرشید ملعون به سر برده‌اند، اما همواره پناهگاه بندگان درمانده خداوند متعال بوده و هستند.
از جمله افرادی که در دشمنی با رسول خدا (ص) و امیرالمومنین (ع) و اهل بیت (ع) به دشمنی پرداخته، معاویه فرزند ابوسفیان است. علمای اهل سنت در کتب خود با اشاره به بعضی از جنایات او، به ملعون خواندن معاویه توسط رسول خدا (ص) اذعان کرده‌اند.
ادعای افضلیت ابوبکر بر سایر مسلمانان، ادعایی واهی است که از جانب مفتی‌های وهابی و متعصبین مطرح می‌شود. با بررسی منابع معتبر تاریخی و حدیثی، خلاف این ادعا اثبات می‌شود. زیرا ابوبکر در سخنانش به عدم برتری و شایستگی خود اذعان کرده است. همچنین خلیفه دوم اهل سنت نیز، انتخاب او را به عنوان خلیفه، امری ناگهانی و باعث پشیمانی دانست.
بخاری با تحریف نحوه‌ی ابلاغ رسالت به نبی اکرم (ص) در روایتی به نقل از عایشه از بی‌اطلاعی حضرت، به این امر مهم اذعان می‌کند. در حالی که قرآن به عهد و پیمان محکمی که از جانب خدای رحمان از انبیاء الهی گرفته شده است، اشاره می‌کند.
وحی و ابلاغ رسالت بر انبیای الهی به نحوه‌ای بوده که هیچگونه خوف و ترس و واهمه‌ای در دل پیامبران ایجاد نمی‌کرد. اما در صحیح بخاری با اشاره به اتفاقات عجیب و غریب از نحوه بعثت رسول اکرم (ص) مطالبی را بیان می‌کند که با روح رسالت و هدف پروردگار عالم در تضاد و تناقض آشکار است. بخاری از عایشه مطالبی نقل کرده که در حقیقت با منطق رسالت و روح نبوت و ظاهر آیات قرآن در تضاد و تناقض است.
در منابع معتبر فریقین، از هجوم غاصبان خلافت به خانه حضرت زهرا (س) و تهدید به سوزاندن خانه از جانب عمر بن خطاب و قسم یاد کردن او به انجام این کار یاد شده است. تهدید به سوزاندن خانه حضرت زهرا (س) از مسلمات تاریخی نزد شیعیان و اهل سنت است.
اگر در منابع تاریخی و روایی اهل سنت بررسی شود، قطعاً به اقرار خلفای اهل سنت در برتری سیاسی و تصدی خلافت ظاهری امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) اذعان شده است. عمر بن خطاب در روزهای پایانی عمر خود، به برتری امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) اشاره می‌کند، اما اکراه او از معرفی حضرت به عنوان خلیفه بعدی مسلمین، سبب می‌شود تا دیگران خلیفه شوند.
ابوحنیفه یکی از ائمه چهار گانه اهل سنت قائل به جواز نوشیدن نبیذ بوده است. این در حالی است که اکثر مذاهب اسلامی معتقدند هر آنچه که مسکر باشد از جانب دین مبین اسلام حرمتش قطعی بیان شده است. آنچه مشخص است ابوحنیفه با بی توجهی به این حکم ضروری در مورد مسکرات، فتوا به حلیت و جواز نوشیدن نبیذ داده است.
تفاوتی که میان حکومت انبیای الهی و جانشینان آنان در رفاه اجتماعی و معیشت مردم، با حکومت‌های غیر الهی وجود دارد، سبب شده تا فقر و ناعدالتی‌های اجتماعی و مشکلات اساسی برای مردم در حکومت‌های غیرالهی، ایجاد شود. اگر امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بعد از شهادت رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به خلافت رسیده بودند، رفاه و خدمات اجتماعی به طور مساوی شامل همه مردم عالم می‌شد.
حدیث دوازده خلیفه حدیثی از پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌وآله) که خلفای بعد از خود را در دوازده خلیفه منحصر کرده‌اند که همه از قبیله قریش هستند. این حدیث با الفاظ مختلفی درکتب معتبر اهل سنت آمده است و از نظر حدیث‌شناسان اهل سنت حدیثی صحیح است. شیعیان این حدیث را دلیلی بر امامت امامان دوازده‌گانه خود می‌دانند. در بین عالمان اهل سنت نظر واحدی درباره مصداق این دوازده نفر وجود ندارد.