قرن‌هاست که مسلمین به خاطر دوری از تعالیم الهام بخش اسلام، روی خوشبختی را ندیده‌اند. در کشورهای اسلامی ناأمنی و فقر بی‌داد می‌کند، که مهمترین علت آن ایجاد شکاف و تفرقه در امت اسلام است. چنانچه رشید رضا در این باره می‌نویسد: از بزرگ‌ترين بلاهايي كه ملّت اسلامي گرفتار آن است، متّهم ساختن هم ديگر به فسق و كفر مي‌باشد.

برخی از فرق مسلمین، به‌زعم خودشان ایمان و عقیده به ظهور حضرت مهدی (علیه السلام) را از اختصاصات شیعه می‌دانند، و این در حالی است که در کتب بزرگان اهل سنت، احادیث وارده به مراتب بیشتر از کتب شیعه وارد شده است، و هم‌چنین در قرآن بیش از 200 آیه وجود دارد، که ذیل هر کدام احادیثی، در مورد حضرت مهدی (علیه السلام) آمده است.

شیعیان و بسیاری از علمای اهل سنت، معتقدند حضرت مهدی(ع) به دنیا آمده و هم‌اکنون در پس پرده غیبت است، که این غیبت پس از شهادت پدر بزرگوارشان آغاز گردیده و هنوز هم ادامه دارد. اما در میان علمای اهل سنت، اختلاف نظر وجود دارد که او هنوز به‌دنیا نیامده است و این اختلاف اساسی باعث شده که به دو گروه موافق و مخالف تقسیم شوند.

یکی ازاعتقادات اختصاصی شیعه اعتقاد به رجعت است. رجعت یعنی این‌که، گروهى از مؤمنان راستین و عده‏‌اى از کافران بدسرشت، هنگام ظهور منجى عالم بشریت، حضرت مهدى (عج) به این دنیا بازگردانده مى‏‌شوند، اما یکی از استدلالات ناقص مخالفان این عقیده این است که می‌گویند: امکان وقوع این امر در دنیا محال است و عقلاً قابل قبول نیست!

در احادیث مختلف به وضوح خلافت امیرالمومنین ثابت شده است ازجمله روایت غدیر و ... اما در این‌جا شبهاتی وارد می‌شود که کلمه‌ی ولی که در این روایات آمده است، به معنای دوست بوده است و معنای غیر از این را شامل نمی‌شود. اما با ذکر روایتی از سخنان خلفا روشن می‌شود که معنای کلمه‌ی ولی دوست نیست، بلکه معنای واقعی آن همان معنای خلافت است.

یکی از منابع چند‌گانه اسلامی در استخراج احکام شرعی که بین همه فرقه‌ها مشترک می‌باشد سنت است، بطوریکه بعد از قرآن به عنوان مهم‌ترین منبع مطرح می‌گردد؛ اما تفاوتهایی در تعریف و تبیین آن توسط دو فرقه بزرگ اسلامی یعنی شیعه و سنی وجود دارد. در قرآن کریم از واژه سنت در چندین آیه استفاده شده که معمولا به معنای راه و روش آمده است.