شبه معنویت های بومی
روایت می فرماید «حرم بیع السلاح علی الناس و علی کل مسلم» یعنی مطلق بیان شده است. پس باید مطلقا فروش سلاح حتی به یمانی و یاران او هم حرام باشد طبق ظاهر حدیث. ولی اینطور نیست و واضح است که یمانی طبق روایت جبهه ی حق است و سلاح از لوازم کار او و اصحابش می باشد.
طبق آموزه ها و مبانی فرقه ها هرگونه اقدامی برای رسیدن به هدف، مشروع بوده و پیروان و اعضای فرقه مجاز هستند برای رسیدن به خواسته های فرقه ای خود از هر نوع وسیله و ابزاری بهره ببرند. بنابراین در بسیاری از موارد فرقه ها برای رسیدن به اهداف خود امنیت مردم و کشور را برهم زده و عملاً موجب اخلال در امورات می شوند.
تبعیت از یمانی، تبعیت از شخص او نیست. یعنی شخص او موضوعیت ندارد. بلکه او چون «یدعوا الی صاحبکم» است تبعیتش لازم است. لذا خود امام (علیه السلام) می فرماید: «لانه یدعوا الی صاحبکم» یعنی چون دعوت به امام مهدی می کند تبعیتش لازم است و خود او موضوعیتی ندارد.
از جمله موضوعاتی که در آن ادعای تواتر معنوی می کنند مسئله 12 مهدی پس از 12 امام است. باید گفت در کتب حدیثی، احادیث مهدیین از 5 روایت تجاوز نمی کند و همین تعداد نیز 2 عدد از روایات، موضوعاتشان در متن، جایگاه و تعداد با آن سه روایت متحد نیستند.
به دلیل روایتی که اصطلاح اهل البیت را منحصر در چهارده معصوم کرده است، از اطلاق این واژه بر شخصیت دیگری نمی‌توان امامت و مهدویت او را اثبات کرد و به قرینۀ دو روایت، این واژه معنای عامی نیز دارد.
روایت تصریح دارد به اینکه دلیل هدایت کننده ترین بودن پرچم یمانی، دعوت مستقیم او به سوی امام عصر (عج) است، یعنی دعوت او به سوی امام زمان (عج) موضوعیت دارد در هدایت بودن آن پرچم.
روایت لوح حضرت زهرا (ع) که توسط جابر بن عبدالله انصاری نقل شده است یکی از مهمترین روایات احتجاجی فرقه احمدالحسن است. این روایت در کتب شیعه به چهار نوع بیان شده است.
واضح است که مقصود در روایت سلیم مورد اول می باشد و منظور مولانا حجه بن الحسن العسکری (عج) می‌باشند و این افضلیت ناظر به وجهی از مقامات ایمه (ع) نسبت به یکدیگر می باشد.
فرقه احمدالحسن بصری می گویند؛ با توجه به ترجمه این جمله از روایت اصبغ بن نباته «مولود یکون من ظهر الحادی عشر» یعنی فرزندی که از پشت یازدهم از فرزندان من است. چون فرزند یازدهم امام علی (علیه‌السلام) یعنی امام زمان (عجل‌الله‌تعالی) می باشد پس مولود او می شود مهدی اول!
اتباع احمدالحسن بصری به قرینه جمله «ابوه الذی یلیه» موجود در روایت سلیم بن قیس این چنین ترجمه می کنند که «پدرش که پس از اوست» و بعد چون این معنا هم نفعی به حالشان ندارد می گویند پدرش که بعد از او ظهور می کند؛ یعنی «یلی» را «ظهور کردن» معنا می کنند! که درست نیست.
فرقه احمدالحسن می گویند امام زمان (عج) در سامرا تولد یافته است و در این روایت اشاره به مدینه دارد. پس «المَدینه» باید به ضم خوانده شود یعنی «المُدینه» می باشد که همان روستای محل تولد احمدالحسن در بصره عراق است.
اتباع احمداسماعیل بصری مدعی دروغین امامت و وصایت معتقدند 12 مهدی پس از 12 امام خواهند آمد که این 12 مهدی، امام و از ذریه امام عصر (عج) می باشند. طرفداران احمد بصری ادعا دارند که این مسئله در احادیث متواتر آمده و با تواتر معنوی قصد اثباتش را دارند.
احمدالحسن مدعی دروغین یمانیت خواب را به عنوان یکی از شهادت های پروردگار بر خود دانسته و آن را حجت قطعی برای اثبات خود معرفی کرده است. بهائیت نیز فرقه ای است که بعضی طرفداران این فرقه توسط رؤیا به آن جذب شدند.
آنچه امروزه به آن «باز کردن سر کتاب برای شخص» گفته می شود مشمول روایات فوق و احادیث فراوان دیگری است که شدیدا از مراجعه به آنها و تصدیق آنها نهی شده است.