انسان در تنهایی‌ها، در برابر تهاجمات شیاطین، بسیار ضعیف و عاجز می‌باشد. تصور مجموعه این واقعیت‌ها، وحشت و اضطرابی بزرگ به وجودمان مستولی می‌کند و به شتاب ما را در پی پناهگاهی مطمئن و غیرقابل تسخیر به این سو و آن سو می‌کشاند؛ که در این حالت حیرت خدا در قرآن می‌فرماید: «فَفِرُّوا إِلَی اللهِ إِنِّی لَکُم نَذیرٌ مُبِین» پس به‌سوی خدا فرار کنید...

یکی از رایج‌ترین باورهایی که از دیرباز، اذهان جوامع بشری را به خود مشغول داشته است، نیروی مرموز و قدرتمند چشم است که از آن به‌عنوان فراگیرترین باور فراعلمی با نام چشم‌زخم یاد می‌شود. چشم‌زخم حقیقتی است که در اسلام مورد قبول و پذیرش می‌باشد؛ یعنی قرآن به‌صورت معناداری به آن صحّه گذاشته و احادیث و روایات با تعابیر گوناگون آن را تأیید می‌نمایند.

در دنیای معاصر که از آن با عنوان جهان مدرن و حتی فراتر از آن «پست مدرن» یاد می‌کنند، بشریت مسیر اصلی و صراط مستقیم را گم کرده و به دنبال آرام بخش های مصنوعی و دروغین رفته است. انسان امروزی برای اینکه بتواند خود را از یکنواختی و بی هدف بودن زندگی مدرنیته رها کند، به ناچار وارد مسیر هایی می شود که هیچ گونه آگاهی ای از چگونگی و سرانجام آنها ندارد.

یکی از علل جذابیت معنویت‌های نوظهور، ساده‌نویسی و ادبیات احساسی و هیجانی آن‌هاست. در واقع، بررسی‌ها نشان می‌دهد که نسبت مطالب آموزشی و انتقال مطلب در مقایسه با ایجاد هیجان در معنویت‌های نوظهور خیلی کم است. همین موضوع باعث جذابیت این جریان‌ها شده است. تا جایی که بعضی از آثار به ظاهر عرفانی که سمت و سوی درستی ندارند، به صورت رمان نوشته شده‌اند.

قوه‌ی اندیشه یکی از شئون آدمی است که در کنار دل و قوه درونی، جایگاهی بس رفیع در حیات معنوی او دارد. عقل محوری می‌تواند به عنوان پشتوانه‌ی معناگرایی تصویر شده و یا مقابل آن ترسیم گردد. در واقع هر مکتبی که بتواند باطن‌گرایی را با عقل مداری در کنار هم جمع کند، قطعاً شانس بیشتری برای ادامه حیات و بقا خواهد داشت.

دین‌گریز کردن آموزه‌های عرفان‌های کاذب، به معنای کم‌رنگ شدن ایمان و کم‌نور شدن چراغ دین در زندگی افراد، واقعیتی است غیرقابل‌انکار؛ که باید با آسیب‌شناسی و همچنین آگاهی دادن مردم به‌خصوص جوانان نسبت به آموزه‌های ناب عرفان اسلامی و همچنین مطَّلع کردن آنها از آسیب‌های جدی عرفان‌واره‌ها، تا حد زیادی از انحراف و گمراهی جلوگیری به عمل آورد.