در آیات و روایات مختلف عقل یکی از نعمت‌های باارزش خدا معرفی شده که حتی آمده کسی که خردمند و عاقل نیست، پلیدی در آنها نفوذ کرده است، این در حالی است که صوفیان ریشه عقل را زده و گویند فقط عشق و قلب است که انسان را به فنا می‌برد.

از ادعاهای صوفیان نسبت به سران و مشایخ خود، ارتباط آنان با ائمه‌ی معصومین (علیهم‌السلام) است که قضایا و حکایاتی ساختگی از این افراد در کتب مختلف ذکر شده تا اینچنین نزدیکی تصوف با تشیع را نشان دهند. در حالی که این ارتباط با اهل‌بیت (ع) طبق شواهد تاریخی دروغ و ساختگی است.

صوفیه معتقد به پلورالیسم دینی یا صلح کل است و آن عقیده‌ای است که تمام ادیان و مذاهب را چه حق، چه باطل، یکسان دانسته و همه را حق می‌داند، در حالی که اسلام کاملا با این عقیده مخالف است و از طرف بزرگان دین اسلام، مطالبی برخلاف عقیده‌ی صوفیان صادر شده است.

یکی از فرقه‌هایی که با ادعای اسلام و مسلمانی، از نام اسلام سوء استفاده کرده، صوفیه است. از دلایل بطلان این فرقه، مخلوط بودن آن با تفکرات و اعتقادات ادیان و فرقه‌های مختلف است که رهبران این فرقه وارد این مسلک کرده‌اند، در حالی که بهترین و کامل‌ترین دین، اسلامی است که توسط پیامبر اکرم (ص) برای هدایت بشر آورده‌اند.

یکی از خصوصیات سران تصوف قبل از قرن هفتم، سنّی بودن مذهب آنان بود که حتی بعضی از آنان، تسنن را شرط ورود به تصوف دانسته‌اند. حال از صوفیان مدعی تشیع، باید پرسید چرا از کسانی که مذهبی غیر از مذهب شیعه داشته پیروی کرده و آنان را از بزرگان خود به‌حساب آورده‌اند.

یکی از انحرافات و کارهای فریب‌دهنده از طرف فرقه‌ی صوفیه، رنگ و لعاب اسلامی به اعتقادات و مبانی خود بود، که در این راستا عقاید و آداب تصوف را با آیات و روایات اسلامی تطبیق و به نفع خودشان تفسیر کردند، تا بدین شیوه به اعتقادات خود جلوه‌ی اسلامی دهند.