دير زماني از ظهور و شكل گيري تصوف در اسلام نمي گذشت كه خرقه به عنوان نماد تصوف رخ نمود، و با گذشت زمان همراه با تغييراتي كه در جهات مختلف تصوف بوجود مي آمد، خرقه هم از قافله عقب نمانده و آداب و رسوم فراواني را به خود اختصاص داد.

در فرقه گنابادیه توسل و شرک معنای دیگری می دهد و اقطاب این فرقه اعتقاد دارند اگر به اشتباه به بت متوسل شویم توسل ما رد نمیشود.

موضوع ریاضت و ترک لذایذ مادی و تحمل اعمال شاقه از اصولی ترین ریشه های تصوف است که چند نمونه از آن را بیان می کنیم که با ملاحظه آنها خواهید دید چقدر این رفتارها از منطق سلیم عقل و دین فاصله دارد.

از آنجا که تصوف از خارج وارد جامعه ی اسلامی شده و منشا آن رهبانیت مسحیت، افکار و آداب هندی، ایرانی و فلسفه یونان و مخصوصاً نو افلاطونی می باشد و ریشه ی آن کاملاً غیر اسلامی است و از اصول واقعی اسلام، منحرف می باشد.لذا در هیچ یک از مذاهب اسلامی، جایی نداشته و خصوصاً در میان پیروان اهل بیت علیهم السلام هرگز جا باز ننموده است.

فرقه گنابادیه قائل به امام سیزدهم هستند! اتباع حاج ملاسلطان معتقد به زندگی امام دوازدهم نیستند و انتظار ظهور ندارند ولی قائل به این مطلب هستند که امام سیزدهم فقط جنید است!

عبادت در دین مبین اسلام منحصر به مجموعه شعائری که در بین مسلمانان رایج است و آن را به طور مرتب انجام می دهند و بر خود واجب می دارند نیست، بلکه معنایی بس وسیعی دارد.