تشکیلات بهائیت که بر اساس تعالیمش باید مطیع حکومتها باشد، از اسرائیل تلاش داشت تا بهائیان ایران را به تبلیغ حداکثری به بهانه‌ی سالمرگ عبدالبهاء فراخواند و به این ترتیب آن‌ها را به تقابل با جامعه اسلامى کشاند.

تشکیلات بهائیت با ارسال پیامی، بهائیان را به تبلیغ گسترده و پرهیز از نزاع در فضای مجازی فراخواند. اما البته اخلاق و رفتار مبلّغین بهائی امروزه در مواجهه با منتقدین، چندان فرقی هم با سیره پیشوایان بهائی ندارد. پیشوایانی که بدترین توهین‌ها را نثار مخالفین خود کرده‌اند!

فرقه استعمارساز بهائی جهت گسترش فعالیت خود، به راه اندازی و عضویت در سازمان‌های مردم نهاد (N.G.O) روی آورده است. در این راستا، تشکیلات بهائیت، با سوءاستفاده از نقطه ضعف گروه‌های هدفش (نظیر: عدم آگاهی، دین گریزی، مشکلات مالی، درخواست پناهندگی، جذابیت‌های جنسی، مشکلات مالی و...)، به تبلیغ و مبلّغ سازی از آنان می‌پردازد.

نهاد رهبری بهائیت در پیامی، ضمن تأیید به کارگیری ابزارهای جدید در تبلیغ همگانی توسط مبلّغان بهائی، از دعوت گسترده‌ی افراد به بهائیت نهی می‌کند. چرا که دعوت به تبلیغ گزینشی و مؤثر در بهائیت، در واقع اشارت به همان سیاست پیشوایان بهائی در عدم مواجهه با منتقدین آگاه و فریب افراد کم اطلاع نسبت به این فرقه‌ی ضالّه می‌باشد.

بیت العدل، با معرفی تبلیغ به عنوان وظیفه‌اى عبادى و غیرقابل تعطیل برای بهائیان، مخالفت حکومت‌ها را نیز موجب سقوط تکلیف بهائیان ندانسته است. این در حالیست که اگر به راستی تبلیغ بهائیت تا این میزان اهمیت دارد که به تقابل با جامعه‌ی اسلامی می‌ارزد، پس چرا تشکیلات بهائیت در قبال آن، موضعی یک بام و دو هوا اتخاذ کرده است؟!

پیامبرخوانده‌ی بهائی از لحاظ ظاهری برای خود چهره‌ای خارق العاده و اعجازگونه متصور بوده است. اما دست قضا بر آن شد تا پرده‌ی جلال جعلی که بهائیان برای پیشوای خود ساخته بودند کنار رود و برای همگان روشن شود که هرچه شایعه در مورد مقام و چهره‌ی خدای زندانی بهائیت گفته می‌شود، چیزی جز طبل توخالی نیست.