با اینکه در آیات و روایات مختلف، به تبعیت و اطاعت از ائمه‌ی معصومین (علیهم‌السلام) امر شده است، ولی عده‌ای از صوفیان با فریب سخنان اقطاب خود، که بدون هیچ دلیلی افرادی همچون فرزندان خود را جانشین خود کرده‌اند، تسلیم محض بوده و از آنان اطاعت می‌کنند.

از آموزه‌های فرقه‌ی صوفیه، تبعیت مرید از مراد است که بی‌چون‌وچرا از قطب اطاعت می‌کنند، اما در پی اغتشاشی که در اسفند 96 توسط دراویش رخ داد و بعضی از افراد به شهادت رسیدند، نورعلی تابنده از این دراویش اعلام برائت کرد، که این پرسش را به ذهن می‌اندازد آیا دراویش نسبت به آموزه‌های صوفیانه اعتقادی ندارند یا این حادثه به دستور مستقیم نورعلی تابنده اتفاق افتاد؟

یکی از انحرافات فرقه‌ی صوفیه، تفسیر به رأی و برداشت آزاد آنان از آیات قران است. یکی از عوامل موثر در تفسیر به رأی قرآن کریم خواهش‌های نفسانی است. صوفیان از تقدس و ارزش والای قرآن نزد مسلمانان، در راستای زیبا و به حق جلوه دادن خواهش‌های نفسانی خود، سوء استفاده کرده و برای عرضه و پیش‌برد هواهای پست خود، دست به تفسیر قرآن با رأی و نظر شخصی می‌زنند.

یکی از صفات ممدوح و پسندیده که در قرآن و روایات بدان تأکید شده، داشتن عزت و اقتدار است که صوفیان تقرب به خداوند را در ذلت‌پذیری و خوارشدن با انجام اعمال پست می‌دانند، که این مسئله جهالت و تسلیم محض مرید نسبت به اقطاب را می‌رساند که هر عمل خوار و ذلیلی را حاضر هستند انجام دهند.

از مسائلی که در بین صوفیان وجود داشته و این فرقه را بی‌اعتبار می‌کند، مسئله‌ التقاطی بودن آن است که بسیاری از محققین، منشأ و سرچشمه‌ی تصوف را برگرفته از مکاتب، ادیان و مذاهب دیگری غیر از اسلام هم دانسته‌اند، که بعضی از صوفیان هم به این مسئله اعتراف کرده‌اند و این در در حالی است که صوفیان خود را از مسلمانان راستین دانسته‌ و تصوف را برگرفته از اسلام می‌دانند.

اکثر مریدان صوفی بدون کوچک‌ترین تحقیق و تفحصی هر سخنی را از بزرگان و مشایخ خود می‌پذیرند. به‌عنوان مثال بیشتر مریدان صوفی بسیاری از علمای بزرگ همچون شهید ثانی یا فیض کاشانی و شیخ بهایی را صوفی قلمداد می‌کنند، چون که مشایخ صوفیه این عالمان را صوفی خوانده‌اند. درحالی‌که هر کدام از این عالمان در زمان خود یا صوفیگری را رد کردند یا در رد تصوف کتاب نوشته‌اند.