سلفیت و وهابیت
قیاس یکی از ادله اهل سنت برای صدور فتوا است. با وجود اختلاف بسیار در نحوه استفاده از قیاس در بین ائمه چهارگانه اهل سنت، باید بیان کرد که هر چهار مذهب فقهی از قیاس استفاده می کنند؛ رای گرایی و استفاده از قیاس و اجتهاد در مقابل نص، نکته بارز در استفاده از قیاس است که در منابع روایی شیعه به نقل از امام صادق (ع) به آن اشاره شده است.
نماز تراویح از بدعتهایی بوده که در زمان خلیفه دوم و توسط او ایجاد شده و وارد مذهب اهل سنت گشته است. این بدعت در حالی است که وی به بدعت بودن تراویح اذعان می کند، اما ابن فوزان یکی از مفتیان مشهور وهابی هرگونه بدعت را سیئه معرفی می کند و اهل آن را مستحق جهنم می داند.
مسئله امامت و جانشینی امیرالمؤمنین (ع) یکی از مهمترین مسائلی است که توسط رسول خدا (ص) در شرایط مختلف و مکانهای متفاوت بیان شده است. وهابیون با ایجاد شبهاتی نسبت به این موضوع، از شیعیان خواسته اند تا یک آیه از قرآن که به طور مستقیم به مسئله امامت امیرالمؤمنین (ع) اشاره شده، بیان کنند. خداوند در سوره مبارکه اسراء از محشور شدن هر انسانی با امام خود یاد می کند و باید گفت امروز امام اهل سنت و وهابیون چه کسی است؟!
وهابیون ادعا می کنند که شیعیان ائمه اطهار (ع) را خدا می دانند و کار شیعه شبیه کار مشرکین صدر اسلام است؛ در حالیکه تفاوت نظر شیعه با مشرکین صدر اسلام در این است که مشرکین برای خداوند شریک قائل می شدند و شیعه قائل به واسطه هایی است که از جانب خداوند مأمور به انجام وظایفی شده اند.
استفاده از قیاس در فقه اهل سنت و به طور اخص در فقه حنفی، یکی از مهمترین ایراداتی است که از جانب فقهای شیعه به آنان گرفته می شود. اما مفتیان وهابی با دروغ بستن به شیعیان، ادعا می کنند فقهای شیعه نیز به وسیله قیاس فتوا می دهند. باید گفت، قیاس مورد نظر اهل سنت معادل تمثیل منطقى است و قطع آور نیست و آنچه که مورد پذیرش فقهای شیعه است، همان قیاس منصوص العله است که مشهور به قیاس منطقی است.
وهابیون به شیعه نسبت می دهند، که شیعه ائمه اطهار (ع) را خدا می داند اعتقاد بسیاری از عالمان شیعه و بسیاری از فرق اسلامی این است که شرک دانستن یک عقیده، بر محور استقلال از خداوند می گردد و ملاک شرک، خدا پنداشتن و پرستش غیر خدا و مستقل دانستن آنهاست. این ملاک در چند مسئله مانند توسل و عرض حاجت، استغاثه، شفاعت، و صفاتی مانند خالقیت، رازقیت، قدرت، علم غیب نیز وجود دارد.
وهابیون به شیعه نسبت می دهند، که شیعه ائمه اطهار (ع) را خدا می داند و دلیلشان نسبت دادن صفاتی است که آنان معتقدند فقط مخصوص خداوند است؛ در حالیکه می توان به موجودات خلقت را نسبت داد. خداوند این قدرت را دارد که صفات رازقیت، خالقیت، قدرت، علم غیب و ... را به هر بنده ای که بخواهد و به هر اندازه ای که بخواهد بدهد و این صفات را با اذن خدا و در طول خدا می توان به این واسطه ها نسبت داد.
استفاده از قیاس در فقه اهل سنت و به طور اخص در فقه حنفی، از مهمترین ایراداتی است که از جانب فقهای شیعه به آنان گرفته می شود؛ اما مفتیان وهابی با دروغ بستن به شیعیان ادعا می کنند فقهای شیعه نیز به وسیله قیاس، فتوا می دهند. این در حالی است که در منابع معتبر روایی شیعه به نقل از ائمه اطهار (ع) به بطلان قیاس و نهی از آن اشاره شده است.
پیروان ابوحنیفه در فقه خود به جهت صدور فتوا از قیاس استفاده می کنند؛ اما وهابیون با ایجاد شبهه، به دروغ ادعا می کنند که شیعیان درحالی پیروان ابوحنیفه را به دلیل استفاده از قیاس سرزنش می‌کنند که خود نیز از قیاس استفاده می کنند. این ادعا در حالی بیان می شود که شیعه در مبانی فقهی خود، تابع اهل بیت (ع) است و آن انوار طیبه، قیاس را باطل می دانند.
وهابیون به شیعه نسبت می دهند، که شیعه ائمه اطهار (ع) را خدا می داند و به آیاتی استدلال می کنند که خداوند در آن آیات خطاب به مشرکین که غیر خداوند را عبادت و پرستش می کنند، گوشزد می کند معبودانی که می پرستید، توسط خداوند اذنی ندارند و مستقل از خدا توانی ندارند و ربطی به عقاید شیعیان ندارد که فردی غیر خدا را نمی پرستند!
مفتیان وهابی با ایجاد شبهاتی پیرامون امام زمان (عج) معتقدند دوران غیبت صغری تحریفی بوده که از جانب علمای شیعه ایجاد شده تا به وسیله آن اموال شیعیان به تاراج برده شود. در پاسخ به این شبهه باید گفت شبکه وکالت در زمان اجداد مطهر امام عصر (عج) ایجاد شده و آن انوار طیبه به وسیله عده ای از اصحاب و یاران خود به امور شیعیان می پرداختند. اما بعد از دوران غیبت صغری، حضرت مهدی (عج) دستور مراجعه به علما و فقهای شیعه داده اند.
مفتیان وهابی با ایجاد شبهانی پیرامون امام زمان (عج) معتقدند دوران غیبت صغری، تحریفی بوده که از جانب علمای شیعه ایجاد شده تا به وسیله آن اموال شیعیان به تاراج برده شود. در پاسخ باید گفت، غیبت صغری مسئله ای بود که به نقل از دیگر ائمه معصوم (ع) مطرح شده است و علمای شیعه، آن را ایجاد نکرده اند.
بعضی از سنتهای حسنه ای که از گذشتگان به یادگار مانده، سبب شده که اسلام نیز به آنان مهر تأیید بزند. یکی از این سنتها، نوروز است که علاوه بر آنکه نزد ایرانیان به عنوان جشن ملی شناخته می شود، به دلیل مناسبتهای مذهبی و اسلامی که با نوروز قرین گردیده، ازجمله غدیرخم و بعضی از حوادث دوران صدر اسلام، این عید نزد مسلمانان ایرانی ارزش ملی و مذهبی پیدا کرده است.
اسلام به عنوان آخرین دین آسمانی، به سنتهای حسنه و نیکویی که از گذشتگان به ارث رسیده و با شرع مقدس در تضاد نبوده، احترام گذاشته و آنان را تأیید کرده است. یکی از سنتهای حسنه، برگزاری جشن نوروز بوده که ایرانیان، به صله رحم و هدیه دادن اهتمام داشته‌اند. وهابیون با بدعت دانستن این روز، نوروز را امری حرام و بدعت می‌دانند؛ در حالی که در روایات شیعه با توجه به بعضی از نکات حسنه آن، نوروز را جایز دانسته‌اند.