مسلمانان روى ارادت و اخلاصى كه به پيامبر و عترت او دارند گاه به نيت قرب الهى چيزى را براى پيامبر واولياى الهى نذر مى كنند و به هنگام صيغه نذر مى گويند: «للّه عليّ» ولى اين مانع از آن نيست كه ثواب آن را به پيامبر و اولياى الهى اهدا كند.

با توجه به اين اصل معنى اين جمله روشن مى شود كه:للّه عليّ أن أذبح شاة للنبي أو للوصي.

بايد توجه نمود مفاد كلمه «للّه» غير از مفاد كلمه «للنبيّ» است.

درست است كه هر دو كلمه با «لام» مزين شده امّا مفاد اين حرف در لفظ جلاله، غير از مفاد آن در لفظ نبى است.

لام در لفظ «للّه» به معنى تقرب و انجام كار براى خداست در حاليكه لازم در واژه دوم به معنى مصرف و محل انتفاع است.اتفاقاً در قرآن هر دو تعبير وارد شده است:

در اين آيه مى فرمايد:
(قُلْ إِنّما أَعِظُكُمْ بِواحِدَة أَنْ تَقُومُوا للّه).(1)
«بگو من به شما اندرز مى دهم كه براى خدا بپاخيزيد».

و در آيه ديگر مى فرمايد:

(إِنّما الصَّدقات للْفُقَراء).(2)
«زكات از آنِ فقرا است».

بنابراين نبايد اين نوع تعبيرها را نشانه شرك و پرستش غير خدا دانست. اتفاقاً همين تعبير در حديث سعد بن عباده وارد شده، همچنان كه در روايت خوانديم كه او آنگاه كه چاهى كند گفت:هذه لأُمّ سعد.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
1 . سبأ/46.
2 . توبه/60.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------